Η κατάλληλη θεραπεία & άσκηση μπορεί να αποτρέψει το χειρουργείο κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου.

 Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου αποτελεί μία από τις συχνότερες παθολογίες της σπονδυλικής στήλης, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης σε νέα και μέσης ηλικίας άτομα. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι βρίσκονται ανάμεσα στους σπονδύλους και χρησιμεύουν στην απορρόφηση των φορτίσεων της σπονδυλικής στήλης. Λειτουργούν ως αμορτισέρ. Ένας μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείται εξωτερικά από τον ινώδη δακτύλιο, ο οποίος περιβάλλει τον πηκτοειδή πυρήνα. Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου αναφέρεται στη μετατόπιση του υλικού του πυρήνα και στην απόσχιση τμήματος του ινώδους δακτυλίου. Η μετατόπιση αυτή οφείλεται στην στένωση ή ολίσθηση σπονδύλων με αποτέλεσμα να πιεστεί ο μεσοσπονδύλιος δίσκος και να εκραγεί.   Η μεγαλύτερη μετατόπιση του υλικού του πυρήνα που προκαλεί μερική ρήξη του ινώδους δακτυλίου ονομάζεται κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου..

Οι κήλες συνήθως είναι οπισθοπλάγιες, για αυτό συχνά προκαλούν πίεση σε κάποια ρίζα νεύρου.

Μία κήλη μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε τμήμα της σπονδυλικής στήλης, όμως η μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται κυρίως στην οσφυϊκή μοίρα, μετά στην αυχενική και πολύ σπανιότερα στη θωρακική μοίρα. Διάφορες μελέτες για την οσφυϊκή δισκοκήλη αναφέρουν πως πιο συχνά συναντάται σε άντρες ηλικίας 25-50 ετών, καθημερινά όμως βλέπουμε ότι κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου παρουσιάζεται σε όλες τις ηλικίες.  Επιβαρυντικοί και προδιαθεσιακοί παράγοντες είναι το επαναλαμβανόμενο σήκωμα βάρους, η καθιστική εργασία, η έλλειψη άσκησης και η καταπόνηση της σπονδυλικής στήλης με φορτία και κραδασμούς. Λόγω μεγαλύτερης κινητικότητας και φόρτισης στην μέση, κατά την καθημερινότητα, η κήλη  εμφανίζεται πιο συχνά στους Ο4-Ο5 και Ο5-Ι1 σπονδύλους, ενώ λιγότερο συχνά στο Ο3-Ο4.

Τα συμπτώματα που εμφανίζονται ποικίλλουν ανάλογα με τη βαρύτητα της κήλης και το σημείο εντόπισής της. Οι πάσχοντες παραπονιούνται για οξύ ή χρόνιο πόνο στη μέση (οσφυαλγία), ενώ σε εμπλοκή της ρίζας κάποιου νεύρου (ισχιακού) μπορεί να υπάρχει πόνος (μεγάλος ή μέσος), μούδιασμα ή παραισθησία στα κάτω άκρα (ισχιαλγία) με εμπλοκή του ισχιακού νεύρου, έως του προσαγωγού. Επίσης, συχνά συνυπάρχει μυϊκός σπασμός,-πόνος, στον πλάγιο μηριαίο και έξω κνημιαίο μυ, τα συμπτώματα επιδεινώνονται με τον βήχα ή το φτέρνισμα. Κάποιες φορές δημιουργείται ανταλγική σκολίωση, δηλαδή στράβωμα του σώματος, αυτό οφείλεται στην προβολή του ισχίου. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω πως σε πολύ σοβαρές και ακραίες καταστάσεις, που παρατηρείται αδυναμία των κάτω άκρων, έχουμε προβλήματα στην ούρηση.

Η διάγνωση της κήλης τίθεται με ακρίβεια με τη μαγνητική τομογραφία (MRI), όμως και η απλή ακτινογραφία είναι χρήσιμη και μπορεί να μας απεικονίσει τα συμπτώματα όπως τη στένωση του μεσοσπονδυλίου διαστήματος, που για την ακτινογραφία είναι ένδειξη πιθανής κήλης. Πάντως, δεν σημαίνει πως όποιος έχει κήλη θα πρέπει απαραιτήτως να πονάει ή να υποβληθεί σε κάποια θεραπεία, καθώς μεγάλο ποσοστό παραμένει ασυμπτωματικό ή ο πόνος εξαφανίζεται με την πάροδο του χρόνου και είναι ανάλογη της καθημερινότητας του καθενός μας.

Η αρχική αντιμετώπιση της κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου πρέπει να είναι συντηρητική και εστιάζεται στην ανακούφιση του πόνου και των υπόλοιπων συμπτωμάτων. Έρευνες έχουν δείξει πως η συντριπτική πλειοψηφία της οσφυαλγίας – ισχιαλγίας οφείλεται σε δισκογενή προβλήματα, με προεξάρχοντα την προβολή ή την κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η αναλγητική θεραπεία με φάρμακα, η ξεκούραση και η κλασική φυσικοθεραπεία με χρήση μηχανημάτων, όπως TENS, laser, διαθερμίες και η μάλαξη, στοχεύουν στην ελάττωση του πόνου, όμως δίνουν απλώς μια πρόσκαιρη ανακούφιση (όχι πάντα, κάποιες φορές δεν βοηθάνε καθόλου) και όχι μια ουσιαστική αντιμετώπιση στο πρόβλημα. Ένα κατάλληλο πρόγραμμα ασκήσεων ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης των μυών που στηρίζουν την μέση, φαίνεται να προσφέρει κάτι περισσότερο από τα παραπάνω μέσα. Εκτός όμως όλων των ανωτέρω, ο ασθενής μπορεί να επισκεφτεί έναν έμπειρο χειροπρακτικό που με την κατάλληλη τεχνική θα δώσει άμεση λύση ίασης στο πρόβλημα του.

Στην περίπτωση που ο ασθενής αδυνατεί να επισκεφτεί έναν  έμπειρο θεραπευτή για θεραπεία, τότε  ένα πρόγραμμα καλών-ειδικών  ασκήσεων είναι κατάλληλο για θεραπεία του σπονδυλικού πόνου. Από τις πρώτες ημέρες βλέπει την πάθηση του να ανταποκρίνεται θετικά με σιγουριά και ασφάλεια, με αποτέλεσμα να μειώνει την άσκοπη σπατάλη χρόνου και χρημάτων σε αμφίβολες θεραπείες. Το πλεονέκτημα της καλής άσκησης-θεραπείας είναι ότι βασίζεται στην αυτοθεραπεία, διότι δεν χρησιμοποιούνται καθόλου μηχανήματα ή φάρμακα. Έτσι σιγά-σιγά ο ασθενής καθίσταται πλήρως ανεξάρτητος από τον θεραπευτή, καθώς εκπαιδεύεται μόνος του για μια σωστή στάση στην καθημερινότητα και εν τέλει μαθαίνει να διαχειρίζεται την κατάστασή του, προλαμβάνοντας και τυχόν υποτροπές στο μέλλον.

 

                                                                                                          Dim.Pap.

Ασκήσεις για χαλάρωση των συσπασμένων αυχενικών μυών

 

Οι ασκήσεις έκτασης και κάμψης έχουν σχεδιαστεί για να αυξήσουν και να διατηρήσουν την κινητικότητα της άρθρωσης των αυχενικών μυών. Εκτελώντας αυτές τις ασκήσεις μπορεί να μειώσετε τον πόνο και τη δυσκαμψία των αρθρώσεων. Θα πρέπει να μην βιάζεστε κατά τη διάρκεια των ασκήσεων. Όλες οι ασκήσεις θα πρέπει να γίνονται αργά και μεθοδικά. Συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό για το πόσες φορές πρέπει να επαναλάβετε την κάθε άσκηση. Για τους περισσότερους ασθενείς η επανάληψη της κάθε άσκησης αρκεί 5-7 φορές για τρεις φορές την ημέρα είναι ικανοποιητική και φυσικά είναι ανάλογα με τον πόνο.

Άσκηση Νο 1.

Χωρίς προσπάθεια ανασηκώστε αργά τους ώμους προς τα αυτιά σας, όσο περισσότερο μπορείτε. Στην συνέχεια, επαναφέρετε αργά τους ώμους στην φυσιολογική τους θέση. Επαναλάβετε όπως παραπάνω.

Άσκηση Νο 2.

Φέρτε αργά το σαγόνι σας προς το στήθος, εκτείνοντας το πίσω μέρος του αυχένα. Σταθείτε σε αυτή την θέση 5 (πέντε) δευτερόλεπτα, στην συνέχεια ανεβάστε το κεφάλι σας αργά επάνω και προς τα πίσω για να εκτείνετε την πρόσθια πλευρά του αυχένα. Σταθείτε σε αυτή θέση 5 (πέντε) δευτερόλεπτα. Επαναλάβετε όσο μπορείτε.

Άσκηση Νο 3.

Γυρίστε αργά το κεφάλι προς τα πλάγια κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο σας, σταθείτε σε αυτή την θέση για 5 (πέντε) δευτερόλεπτα, στην συνέχεια γυρίστε το κεφάλι αργά από την άλλη πλευρά κοιτάζοντας πάνω από αυτόν τον ώμο. Σταθείτε σε αυτή την θέση για 5 (πέντε) δευτερόλεπτα και στην συνέχεια γυρίστε το κεφάλι σας μπροστά. Επαναλάβετε όσο θέλετε.

Άσκηση Νο 4.

Στριφογυρίστε το κεφάλι σας αργά κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο, προς τα εμπρός, κάτω και προς τα δεξιά, στην συνέχεια προς τα πίσω, αριστερά, και μετά πάλι μπροστά και κάτω. Επαναλάβετε την ίδια άσκηση αρχίζοντας ανάποδα. Επαναλάβετε για πέντε φορές.

 

Καλή επιτυχία..

Διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης.

 Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης είναι από τα ποιο συχνά διαστρέμματα, συνήθως οφείλεται σε στροφή του άκρου ποδός μαζί με υπτιασμό ή και πρηνισμό, (όταν η φτέρνα κλίνει προς τα έξω), συνοδεύονται πάντα από θλάση ή ρήξη του συνδέσμου, κυρίως του έξω συνδέσμου.

Στην κλινική εξέταση το πόδι έχει μεγάλο πρήξιμο (οίδημα) και η βάδιση είναι με πολύ πόνο, ο οποίος είναι ποιο δυνατός στο έξω σφυρό. Εφαρμόζουμε επίδεση για σταθεροποίηση μέχρι να γίνει η τοποθέτηση του διαστρέμματος και μετά την τοποθέτηση (ανάταξη) δένεται καλά για δέκα ή δέκα πέντε μέρες αναλόγως του βαθμού του διαστρέμματος.

Υπάρχουν τριών ειδών διαστρέμματα:  α΄ βαθμού απλό διάστρεμμα, το οποίο θεραπεύεται με πολλά μπάνια με χλιαρό νερό και πράσινο σαπούνι,  β΄ βαθμού μέτριας έντασης το οποίο χρειάζεται τοποθέτηση, ανάταξη και γ΄ βαθμού, το οποίο χαρακτηρίζεται ως βαρειάς μορφής κάκωσης και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και διπλό, σε δύο μέσρη.

Όταν υπάρχει ράγισμα ή κάταγμα αστραγάλου τότε η διάγνωση της πάθησης γίνεται με ακτινογραφία, ή με μαγνητική – αξονική τομογραφία.

Το κάταγμα του αστραγάλου-φτέρνας, πάντοτε συνοδεύεται και με εξάρθρωση της άρθρωσης, στην περίπτωση που το κάταγμα αφορά και την υπαστραγαλική άρθρωση, είναι αναμενόμενη η αρθρίτιδα αυτής και τότε κάνει το κάταγμα της φτέρνας πολύ ποιο σοβαρό,

Η θεραπεία στηρίζεται στην αποφυγή κάθε στήριξης του βάρους του σώματος για περίπου ένα μήνα.

Η συχνή αιτία των καταγμάτων της φτέρνας είναι κυρίως η πτώση από ύψος.

                                                                                                                                        Dim.Pap.