Αρθρίτιδα: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται.

 

Τι είναι η αρθρίτιδα. Πώς εμφανίζεται και πάνω από όλα πώς αντιμετωπίζεται. Η καλή ενημέρωση για την αρθρίτιδα – ιδίως για τη διαχείριση του πόνου και τις καινοτόμες θεραπείες– μπορεί να βοηθήσει πολύ ώστε εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο να ζείτε καλά παρά το πρόβλημα. Οι ειδικοί στο Ηνωμένο Βασίλειο μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για να μπορέσουμε να απαντήσουμε σε όλα τα ερωτήματα που σχετίζονται με την πάθηση και να έχουμε ποιότητα ζωής παρά την ασθένεια.  

Τι είναι η αρθρίτιδα

Η αρθρίτιδα εκδηλώνεται με πολλές μορφές και μπορεί να εμφανιστεί σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, όχι μόνο στους ηλικιωμένους. Περισσότεροι από 350 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από αρθρίτιδα, έτσι οι αρθρικές διαταραχές αποτελούν μια από τις κυριότερες αιτίες πόνου και αναπηρίας παγκοσμίως^. Αρθρίτιδα σημαίνει φλεγμονή στις αρθρώσεις. Η φλεγμονή εντάσσεται στην κανονική διαδικασία επούλωσης του σώματος. Άρα, η αρθρίτιδα είναι σαν μελανιά με πρήξιμο μέσα στις αρθρώσεις που μπορεί να προκαλέσει πόνο και δυσκαμψία.

Η αρθρίτιδα δεν έχει μόνο μία αιτία. Υπάρχουν γενετικοί παράγοντες που επηρεάζουν ολόκληρες οικογένειες ή πλήττουν περισσότερο το ένα φύλο. Άλλος παράγοντας είναι η ηλικία. Η οστεοαρθρίτιδα είναι ένα πρόβλημα που εμφανίζεται συνήθως σε προχωρημένη ηλικία. Άλλοι τύποι αρθρίτιδας, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η σπονδυλοαρθροπάθεια, συνήθως ξεκινούν στην αρχή της ενήλικης ζωής. Η πρόκληση βλάβης σε μια άρθρωση, όπως το σπάσιμο ενός οστού, μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας σε μεγαλύτερη ηλικία. Άλλοι τύποι μπορεί να εκδηλωθούν εξαιτίας ορισμένων μολύνσεων. Τέλος, ο τρόπος ζωής παίζει κι αυτός τον ρόλο του. Για παράδειγμα, η κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει κρίση ουρικής αρθρίτιδας, ενώ το κάπνισμα συνδέεται με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Το σωματικό βάρος έχει στενή σχέση με την αρθρίτιδα, λέει ο ειδικός Μάρτιν Λάου, επιστήμονας διαιτολόγος στο Arthritis Action. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για την οστεοαρθρίτιδα, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και την ουρική αρθρίτιδα, τους τρεις πιο συχνούς τύπους αρθρίτιδας. Για παράδειγμα, η οστεοαρθρίτιδα είναι πιο συχνή – και πιο επώδυνη – στα υπέρβαρα άτομα, γιατί το περιττό βάρος ασκεί πρόσθετη πίεση στις αρθρώσεις που υποστηρίζουν το βάρος του σώματος. Μια πολύ σημαντική μελέτη διαπίστωσε ότι η απώλεια μισού κιλού έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί η πίεση στα γόνατα περίπου κατά δύο κιλά ανά βήμα. Για όσους πάσχουν από φλεγμονώδη αρθρίτιδα, η απώλεια βάρους ίσως αυξήσει τις πιθανότητες ύφεσης της νόσου.

Θεραπείες της αρθρίτιδας.

Οι πιο πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η προσέγγιση της “αυτοδιαχείρισης” του πόνου της αρθρίτιδας μπορεί να βελτιώσει κατά πολύ την ποιότητα ζωής του ατόμου. Με απλά λόγια, σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, ο ασθενής διαχειρίζεται την κατάσταση μόνος του, με διάφορες μεθόδους αντιμετώπισης των σωματικών και των ψυχικών επιπτώσεων της αρθρίτιδας. Τέτοιες μέθοδοι είναι η άσκηση, ο έλεγχος του βάρους, η διαχείριση του πόνου και η υγιεινή διατροφή. Επειδή η αρθρίτιδα επηρεάζει τον κάθε άνθρωπο διαφορετικά, καθένας μπορεί να επιλέξει όσες τεχνικές διαπιστώσει ότι τον ωφελούν περισσότερο.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη σχετική έρευνα του Arthritis Action³, το 64% των ασθενών με αρθρίτιδα έκριναν ότι ήταν χρήσιμη η αυτοδιαχείριση. Καλό είναι όμως, να γίνεται χωρίς υπερβολές, για να είναι ασφαλής και να μην ακολουθούνται ακραίες δίαιτες χωρίς ιατρική συμβουλή και να είστε επιφυλακτικοί με όσα φάρμακα και αν ισχυρίζονται ότι θεραπεύουν την αρθρίτιδα, υπάρχουν όμως τεχνικές που αποδεδειγμένα βοηθούν πολύ στην αντιμετώπιση της.

Διαχείριση του πόνου της αρθρίτιδας

Η έλλειψη άσκησης αποδυναμώνει τους μύες και δεν μπορούν να υποστηρίξουν καλά τις αρθρώσεις, προκαλώντας πόνο και αστάθεια. Επομένως είναι απαραίτητο να παραμένετε δραστήριοι. Ασκήσεις όπως η ποδηλασία και η κολύμβηση, «χαμηλής πρόσκρουσης» δηλαδή, προσφέρονται για την ελαχιστοποίηση των κραδασμών στην επιφάνεια των αρθρώσεων. Βέβαια, το πόσο πρέπει να αποφεύγονται οι ασκήσεις υψηλής πρόσκρουσης εξαρτάται κυρίως από το πόσο δραστήριος και κινητικός είναι ο ασθενής. Πολλοί άνθρωποι με αρθρίτιδα μπορούν να έχουν τέτοιες δραστηριότητες αποφεύγοντας τις κινήσεις που θα επιβάρυναν τις επώδυνες αρθρώσεις τους.

Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε ακόμη και απλές καθιστικές ασκήσεις ή να παρακολουθήσετε προγράμματα γυμναστικής “φιλικά προς τις αρθρώσεις” για να ανακτήσετε τη δύναμή σας. Μόλις νιώσετε πιο άνετα, μπορείτε να δοκιμάσετε μια δραστηριότητα που απολαμβάνετε για να συνεχίσετε να κινείστε και να διατηρήσετε τα ευεργετικά οφέλη. Αν δεν έχετε συνηθίσει να γυμνάζεστε, είναι σημαντικό να προχωράτε σιγά-σιγά για να αποφύγετε τον αρχικό πόνο. Είναι απαραίτητο να θέτετε ρεαλιστικούς και επιτεύξιμους στόχους.

Πειραματιστείτε και δείτε τι είναι πιο αποτελεσματικό για εσάς.

Ο πόνος της αρθρίτιδας μπορεί να προκαλέσει κακή διάθεση ή κατάθλιψη. Ευτυχώς, ο πόνος συχνά έρχεται και φεύγει, κάποιες φορές ακόμη και εντελώς. Αν τις κακές ημέρες θυμάστε ότι ο πόνος περνάει και παραμένετε θετικοί, μπορείτε πραγματικά να βοηθήσετε τον εαυτό σας. Εξίσου ωφέλιμες είναι και οι απλές τεχνικές διαχείρισης του πόνου, όπως η χαλάρωση, ο διαλογισμός και η απαρίθμηση όσων καλών έχουμε στη ζωή μας.

Βοηθήματα για την αρθρίτιδα

Η αρθρίτιδα μπορεί να προκαλέσει πόνο και μυϊκή αδυναμία που μπορεί να δυσκολέψουν το πιάσιμο αντικειμένων και τις καθημερινές ασχολίες. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλά εργαλεία που μπορούν να σας βοηθήσουν να κάνετε τις δουλειές σας, να αποφεύγετε τον πόνο και να παραμένετε ανεξάρτητοι. Για παράδειγμα, υπάρχουν διακόπτες βρύσης που γυρίζουν εύκολα, μηχανισμοί που σας βοηθούν να ντύνεστε και να σηκώνεστε από τις καρέκλες, και άλλα πολλά. Για περισσότερες συμβουλές για χρήσιμα βοηθήματα ή μετατροπές στο σπίτι, ζητήστε από τον γιατρό σας να σας παραπέμψει σε εργοθεραπευτή, ο οποίος θα μπορέσει να σας βοηθήσει.

Είναι σκόπιμο να συζητήσετε με τον θεραπευτή σας για τυχόν μεγάλες αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης του προβλήματός σας ώστε να σας δώσει συμβουλές βάσει των ιδιαιτεροτήτων σας. Είναι σημαντικό να κάνετε τακτικά τσεκάπ με τον γιατρό σας για να εντοπίσετε τις κακές  καταστάσεις εγκαίρως και να μειώσετε τα μακροπρόθεσμα προβλήματα.

Ινομυαλγία. Η πάθηση που προκαλεί πόνο στους μύες, πονοκέφαλο, κόπωση, αφηρημάδα, διαταραχές ύπνου και πόνο σε αυχένα, μέση.

 Η ινομυαλγία είναι μια μορφή ρευματισμού που προσβάλει τους μύες (ώμων, γλουτών, αυχένα, μέσης), τους συνδέσμους και του τένοντες, είναι μια ασθένεια κατά την οποία οι μυς και οι ινώδεις ιστοί εκδηλώνουν πόνο (άλγος) και ευαισθησία.

Η ινομυαλγία είναι ένα σύνδρομο, δηλαδή ένα σύνολο συμπτωμάτων, που προσβάλει τους μύες (κυρίως ώμων, γλουτών, αυχένα και μέσης), τους συνδέσμους και του τένοντες, αλλά όχι τις αρθρώσεις, και προκαλεί πόνο σε διάφορα μέρη του σώματος, παράλληλα με ένα αίσθημα κόπωσης.

Ο ασθενής νιώθει να υποφέρει από τις κομμάρες που προκαλεί η χειρότερη μορφή γρίπης, ξυπνάει κάθε μέρα στην κατάσταση αυτή και δυσκολεύεται να κάνει ακόμη και απλά πράγματα. 


Δεν προκαλεί μόνιμες βλάβες, είναι πιθανό όμως να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια. 

Υπολογίζεται ότι μπορεί να προσβάλλει 2-8% του πληθυσμού (αμερικανικού απ’όπου και οι μελέτες). Η ινομυαλγία είναι πιο συχνή στις ηλικίες μεταξύ 35 και 55, ενώ φαίνεται να προσβάλλει περισσότερο γυναίκες, σε ποσοστό περίπου 80%. 

Το πιο συνηθισμένο διαγνωστικό σύμπτωμα είναι η ευαισθησία κάποιων σημείων σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος. Η άσκηση πίεσης στα σημεία αυτά προκαλεί ιδιαίτερη ένταση και πόνο. Οι ασθενείς με ινομυαλγία έχουν μειωμένο όριο αντοχής στον πόνο, λόγω αυξημένης ευαισθησίας του εγκεφάλου σε μηνύματα πόνου που προέρχονται από διάφορα μέρη του σώματος μέσω του νευρικού συστήματος. 

Ο πόνος της ινομυαλγίας χειροτερεύει από το στρες, τις αλλαγές του καιρού, τους θορύβους και το άγχος. 

Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του ασθενούς δεν αντιλαμβάνονται τον πόνο και το αίσθημα κόπωσης που τον βασανίζουν, γιατί δεν υπάρχουν σοβαρά εξωτερικά σημεία της νόσου. Τα άτομα που πάσχουν από ινομυαλγία συνήθως φαίνονται καλά στην όψη, ενώ αισθάνονται πολύ άσχημα. Η ινομυαλγία είναι μια πάθηση η οποία δεν είναι ορατή και συνήθως δεν γίνεται αντιληπτή από το περιβάλλον του ασθενούς.

Το άτομο με ινομυαλγία αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και σκεπτικισμό και/ή θεωρείται ως τεμπέλης και υπερβολικός από το περιβάλλον του και ενίοτε από επαγγελματίες της υγείας, γεγονός το οποίο προσθέτει επιπλέον ψυχολογικό και σωματικό πόνο.

Ως εκ τούτου συνήθως ταλαιπωρείται αρκετά χρόνια προτού λάβει τη σωστή διάγνωση.

Τα Συμπτώματα της Ινομυαλγίας

 Πόνος και δυσκαμψία σε μύες, τένοντες, συνδέσμους και σε περιοχές γύρω από τις αρθρώσεις, αλλά και σε ένα μέρος του σώματος ή διάφορες περιοχές όπως τα άκρα, ο αυχένας ή η πλάτη. Αρχίζουν νωρίς το πρωί και χειροτερεύουν κατά την διάρκεια της ημέρας, καθώς εντείνονται οι δραστηριότητες του ατόμου

Αίσθημα κόπωσης σε όλο το σώμα

Έλλειψη ενέργειας και αντοχής

Διαταραχή του ύπνου και αίσθημα ανεπαρκούς ξεκούρασης και ανανέωσης από τον ύπνο.

Άλλα συμπτώματα:

 αιμωδία (μούδιασμα), κακή κυκλοφορία ή πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια . Πονοκέφαλος, ευερεθιστότητα, μελαγχολική διάθεση 

Αφηρημάδα και δυσκολία συγκέντρωσης .Ευαισθησία στις μυρωδιές, τους έντονους θορύβους και τις αλλαγές του καιρού, Ξηροστομία, Ξηροδερμία, Ρινίτιδα.

Τι Προκαλεί την Ινομυαλγία;

Διαταραχή του βαθέως και χωρίς όνειρα ύπνου (non REM) που αναπαύει και ανανεώνει τον οργανισμό

Υπερβολικό στρες, άγχος

 Τραυματισμός (σωματικός, ψυχικός)

Τα αίτια που προκαλούν την Ινομυαλγία δεν είναι γνωστά. Θεωρείται ότι υπάρχει μια γεννητική προδιάθεση και στην οποία ένα τραύμα φυσικό η ψυχικό, ακόμα και φαινομενικά μη αξιολογούμενο ως σημαντικό όπως χειρουργείο η και ίωση, μπορεί να προκαλέσει την έναρξη της. Τα συμπτώματα παρουσιάζονται εξαιτίας μιας υπερδραστηριοποίησης του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος κυρίως του Συμπαθητικού λόγω της μειωμένης παρουσίας μιας ορμόνης της σεροτονίνης η οποία παράγεται από το ίδιο μας το σώμα. Υπενθυμίζουμε ότι οι ασθενείς που πάσχουν από ινομυαλγία είναι άτομα που αναφέρουν συχνά ότι κρυώνουν, κυρίως στα χέρια και τα πόδια. Ο κλασικός ρευματολογικός έλεγχος είναι αρνητικός. Τα συνήθη σημεία τα οποία είναι συνδεδεμένα με την ινομυαλγία είναι η βάση της κεφαλής , το επίπεδο Α5-Α7 του αυχένα, το μέσο του άνω ορίου του τραπεζοειδούς, η γωνία η/και η άνω επιφάνεια της ωμοπλάτης (υπερακάνθιος μυς), ο επικόνδυλος, το άνω τεταρτημόριο του γλουτού, η οπίσθια επιφάνεια του μείζονος τροχαντήρα και η έσω επιφάνεια του γόνατος.

Η διάγνωση της Ινομυαλγίας γίνεται από εξειδικευμένο ρευματολόγο ή ειδικό παθολόγο ιατρό που θα αποκλείσει άλλες παθήσεις που μπορεί να έχουν συμπτώματα παρόμοια της ινομυαλγίας 

Το 1990, το Αμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίας καθιέρωσε τα διαγνωστικά κριτήρια της λεγόμενης «αόρατης» μέχρι τότε πάθησης, ως εξής:

 Ιστορικό διάχυτου άλγους, που διαρκεί τουλάχιστον 3 μήνες, και αφορά και στα τέσσερα τεταρτημόρια του σώματος και στον αξονικό σκελετό.

Αντιμετώπιση και Θεραπεία της Ινομυαλγίας

Η ινομυαλγία ίσως και να μην θεραπεύεται πλήρως. Η κατάσταση αυτή μπορεί να βελτιωθεί πάρα πολύ με τη βοήθεια του γιατρού, του χειροπράκτη – φυσιοθεραπευτή και της οικογένειας. Ενίοτε όμως η ασθένεια μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της, συνήθως, μετά από μήνες ή και χρόνια.

Φαρμακευτική αγωγή

Παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.- Αναλγητικά φάρμακα. Διάφορα σκευάσματα (αντικαταθλιπτικά σε μικρή δόση)

Ειδική αντικαταθλιπτική αγωγή που, εκτός από τη βελτίωση της διάθεσης, χορηγείται κυρίως για τη μείωση της αίσθησης του πόνου.

Φυσιοθεραπεία 

Η φυσιοθεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο για την μείωση των πόνων στο μυοσκελετικό σύστημα  από έμπειρο χειροπράκτη με ειδικές μαλάξεις (μασάζ) για ανακούφιση του ασθενή. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι και ο βελονισμός μπορεί να προσφέρει πολλά όχι μόνο για την αναλγησία του ασθενούς αλλά και την γενικότερη ψυχική του διάθεση.

Ο ασθενής με ινομυαλγία θα πρέπει να αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του και να βάλει την άσκηση στην καθημερινότητά του.  

Το κολύμπι θεωρείται από τις καλύτερες μορφές άσκησης, αλλά και άλλες αερόβιες ασκήσεις όπως το περπάτημα ή το τζόκινγκ, έχουν θετικό αποτέλεσμα. Η άσκηση δε θα πρέπει να υπερβαίνει τις αντοχές του ασθενούς για αυτό πρέπει να αρχίζει με χαλαρό πρόγραμμα  3- 5 λεπτών  και αυξάνει σταδιακά μέχρι τα 20-30 λεπτά.  Αποφεύγουμε δε τις ασκήσεις με βάρη και λάστιχα.  Ο ασθενής πρέπει να έχει συνεχή επαφή με τους θεράποντες ούτως ώστε η θεραπεία να έχει ομαλή πορεία και καλή εξέλιξη.
Μελέτες έδειξαν ότι η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο για την ίαση της ασθένειας.

Προτιμάτε χυμούς λαχανικών και σούπες, άφθονα υγρά και τρώτε 

μαγειρεμένα λαχανικά, πράσινες σαλάτες και 

κάντε χρήση όπως, το τζίντζερ & το σκόρδο, ενισχύουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα. 

Πρέπει να αποφεύγονται το πάρα πολύ τσάι, ο καφές, το αλκοόλ, το γιαούρτι και ζεστά πικάντικα  τα τηγανητά, και τα γλυκά. 

Και φυσικά ο ύπνος είναι απαραίτητος για να αναρρώσει το σώμα σας πλήρως.

Προστατέψτε τον μεταβολισμό σας με βότανα.

 Τα βότανα έχουν ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες και γι αυτό μπορούμε να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας με φυσικό τρόπο στην αντιμετώπιση πολλών παθήσεων.

Τα βότανα είναι ιδιαίτερα θρεπτικά και θεραπευτικά. Περιέχουν άφθονα αντιοξειδωτικά, φυτοχημικές ουσίες, φλαβονοειδή, ισοφλαβόνες, διάφορα φαινολικά οξέα, καροτενοειδή, λιμονοειδή, φυτοστερόλες, και πολλά άλλα.

Η παρουσία αυτών των χημικών ενώσεων στα φυτά, τους επιτρέπει να έχουν ευεργετική δράση για τον οργανισμό στην αυτοθεραπεία του. Επιπλέον, προάγουν την υγεία, βοηθώντας το σώμα να αποτοξινωθεί. Ενισχύουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και της άμυνας του οργανισμού, βελτιώνουν την ψυχική διάθεση, μειώνουν το στρες και αποκαθιστούν την ισορροπία και τη ζωτικότητα.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων εξάλλου ήταν ήδη γνωστές στην αρχαιότητα και πολλά σύγχρονα φάρμακα έχουν ως πρώτη ύλη τα βότανα. Πριν η σύγχρονη Ιατρική εστιάσει στην παρασκευή χημικών φαρμάκων, η βοτανοθεραπεία αποτελούσε την παραδοσιακή μορφή αντιμετώπισης των ασθενειών παγκοσμίως και ακόμα και σήμερα το 80% των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση στη δυτική Ιατρική, ακολουθεί αυτή τη μορφή θεραπείας με βότανα.

Καθώς η ανησυχία για τις παρενέργειες πολλών χημικών φάρμακων έχει αυξηθεί, πάνω από το ένα τρίτο των λαών της Δύσης έχει στραφεί και πάλι στη θεραπεία με βότανα για την αντιμετώπιση πολλών παθήσεων. Αν και η συμβατική Ιατρική και η βοτανοθεραπεία έχουν άμεση σχέση, η τελευταία στηρίζεται σε πολυσύνθετες φυσικές ουσίες που δρουν σε ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών του ανθρώπινου οργανισμού.

Αντίθετα, οι φαρμακευτικές χημικές ουσίες εστιάζουν σε συγκεκριμένα συμπτώματα των ασθενειών και ως εκ τούτου δημιουργούν παρενέργειες, καθώς στερούνται την πολυπλοκότητα των φυσικών προϊόντων, που παρέχουν μια πιο ευρεία και αργή δράση.

Τα περισσότερα βότανα περιέχουν ουσίες που επιδρούν σ’ όλο τον ανθρώπινο οργανισμό. Δεν δρουν όμως τα βότανα αμέσως, όπως κάνουν τα φάρμακα. Ελάχιστα βότανα έχουν αποτελέσματα από την πρώτη φορά που θα τα πάρουμε, ενώ σχεδόν όλα έχουν αποτελέσματα μόνον όταν τα παίρνουμε καθημερινά και για αρκετές βδομάδες.

Όσο αργά όμως κι αν δρουν τα βότανα, η δράση τους είναι λιγότερο βίαιη από τα φάρμακα και έχει μονιμότερα αποτελέσματα. Άλλωστε, το σπουδαιότερο που προσφέρουν τα βότανα είναι ότι βοηθούν το σώμα μας να θεραπευθεί μόνο του.

Η μόλυνση του περιβάλλοντος, η καθιστική ζωή, το άγχος και η ελλιπής και επεξεργασμένη διατροφή προκαλούν κόπωση και τοξίνωση στο σώμα μας. Πολλές φορές ο οργανισμός μας νιώθει την ανάγκη να αποτοξινωθεί και να αναγεννηθεί.

Εκμεταλλευτείτε τις ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες  των βοτάνων. Μάλιστα, υπάρχουν αρκετά βότανα που μπορούν να βοηθήσουν στην απώλεια και ρύθμιση του βάρους.

Η κλείδα και ο ρόλος της στο σώμα του ανθρώπου & κατάγματα κλείδας.

 Η κλείδα είναι το μοναδικό επιμήκη οστό του σώματος μας το οποίο είναι σε οριζόντια θέση. Το όνομα της το κληρονόμησε από την κίνηση που κάνει όταν το χέρι απομακρύνεται σε έκταση από το σώμα, τότε αυτή στρίβει σαν κλειδί.

Βρίσκεται πάνω από το πρώτο πλευρό και συνδέει το χέρι με τον κορμό μας. Η λειτουργία της είναι να στηρίζει και να κρατά την ωμοπλάτη στην θέση της και έτσι το χέρι να κινείται ελεύθερα.

Μας χρησιμεύει για να διατηρεί την άρθρωση του ώμου και το χέρι σε απόσταση από το πλάγιο μέρος του θώρακα, με αποτέλεσμα τα χέρια μας να έχουν μεγαλύτερη κινητικότητα, που είναι απαραίτητη για την λειτουργία τους, δηλαδή να χρησιμοποιούμε τόσο επιδέξια τα χέρια και ειδικά τον αντίχειρα μας.

Είναι το οστό που πρώτο απορροφά τους κραδασμούς σε περίπτωση πλάγια πτώσης, για αυτό και είναι τόσο συχνό φαινόμενο τα κατάγματα της κλείδας σε ποδηλατικά ατυχήματα.

Σε αρκετά ζώα (π.χ. στην οικογένεια των ιπποειδών) η κλείδα δεν υπάρχει, αφού τα μπροστινά άκρα χρησιμεύουν μόνο για στήριξη ή βάδισμα. Σε άλλα, τα οποία δεν έχουν συλληπτική λειτουργία έχει μικρή ανάπτυξη, ενώ αντίθετα, στα πουλιά η ανάπτυξη της κλείδας είναι μεγάλη λόγω της κινητικότητας των άνω άκρων.

Η διάταξη αλλά και η ανάπτυξη της κλείδας δεν είναι ίδια σε όλους μας, αλλά διαφέρει από άτομο σε άτομο. Η διαμόρφωση του θώρακα και του ώμου έχει σχέση με την ανάπτυξη και διάταξη της κλείδας

Υπάρχουν τρεις τύποι κλείδας. Ο οριζόντιος, ο πλάγιος και ο λοξός τύπος.

Κατάγματα κλείδας.

Η κατάλληλη θεραπεία & άσκηση μπορεί να αποτρέψει το χειρουργείο κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου.

 Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου αποτελεί μία από τις συχνότερες παθολογίες της σπονδυλικής στήλης, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης σε νέα και μέσης ηλικίας άτομα. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι βρίσκονται ανάμεσα στους σπονδύλους και χρησιμεύουν στην απορρόφηση των φορτίσεων της σπονδυλικής στήλης. Λειτουργούν ως αμορτισέρ. Ένας μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείται εξωτερικά από τον ινώδη δακτύλιο, ο οποίος περιβάλλει τον πηκτοειδή πυρήνα. Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου αναφέρεται στη μετατόπιση του υλικού του πυρήνα και στην απόσχιση τμήματος του ινώδους δακτυλίου. Η μετατόπιση αυτή οφείλεται στην στένωση ή ολίσθηση σπονδύλων με αποτέλεσμα να πιεστεί ο μεσοσπονδύλιος δίσκος και να εκραγεί.   Η μεγαλύτερη μετατόπιση του υλικού του πυρήνα που προκαλεί μερική ρήξη του ινώδους δακτυλίου ονομάζεται κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου..

Οι κήλες συνήθως είναι οπισθοπλάγιες, για αυτό συχνά προκαλούν πίεση σε κάποια ρίζα νεύρου.

Μία κήλη μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε τμήμα της σπονδυλικής στήλης, όμως η μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται κυρίως στην οσφυϊκή μοίρα, μετά στην αυχενική και πολύ σπανιότερα στη θωρακική μοίρα. Διάφορες μελέτες για την οσφυϊκή δισκοκήλη αναφέρουν πως πιο συχνά συναντάται σε άντρες ηλικίας 25-50 ετών, καθημερινά όμως βλέπουμε ότι κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου παρουσιάζεται σε όλες τις ηλικίες.  Επιβαρυντικοί και προδιαθεσιακοί παράγοντες είναι το επαναλαμβανόμενο σήκωμα βάρους, η καθιστική εργασία, η έλλειψη άσκησης και η καταπόνηση της σπονδυλικής στήλης με φορτία και κραδασμούς. Λόγω μεγαλύτερης κινητικότητας και φόρτισης στην μέση, κατά την καθημερινότητα, η κήλη  εμφανίζεται πιο συχνά στους Ο4-Ο5 και Ο5-Ι1 σπονδύλους, ενώ λιγότερο συχνά στο Ο3-Ο4.

Τα συμπτώματα που εμφανίζονται ποικίλλουν ανάλογα με τη βαρύτητα της κήλης και το σημείο εντόπισής της. Οι πάσχοντες παραπονιούνται για οξύ ή χρόνιο πόνο στη μέση (οσφυαλγία), ενώ σε εμπλοκή της ρίζας κάποιου νεύρου (ισχιακού) μπορεί να υπάρχει πόνος (μεγάλος ή μέσος), μούδιασμα ή παραισθησία στα κάτω άκρα (ισχιαλγία) με εμπλοκή του ισχιακού νεύρου, έως του προσαγωγού. Επίσης, συχνά συνυπάρχει μυϊκός σπασμός,-πόνος, στον πλάγιο μηριαίο και έξω κνημιαίο μυ, τα συμπτώματα επιδεινώνονται με τον βήχα ή το φτέρνισμα. Κάποιες φορές δημιουργείται ανταλγική σκολίωση, δηλαδή στράβωμα του σώματος, αυτό οφείλεται στην προβολή του ισχίου. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω πως σε πολύ σοβαρές και ακραίες καταστάσεις, που παρατηρείται αδυναμία των κάτω άκρων, έχουμε προβλήματα στην ούρηση.

Η διάγνωση της κήλης τίθεται με ακρίβεια με τη μαγνητική τομογραφία (MRI), όμως και η απλή ακτινογραφία είναι χρήσιμη και μπορεί να μας απεικονίσει τα συμπτώματα όπως τη στένωση του μεσοσπονδυλίου διαστήματος, που για την ακτινογραφία είναι ένδειξη πιθανής κήλης. Πάντως, δεν σημαίνει πως όποιος έχει κήλη θα πρέπει απαραιτήτως να πονάει ή να υποβληθεί σε κάποια θεραπεία, καθώς μεγάλο ποσοστό παραμένει ασυμπτωματικό ή ο πόνος εξαφανίζεται με την πάροδο του χρόνου και είναι ανάλογη της καθημερινότητας του καθενός μας.

Η αρχική αντιμετώπιση της κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου πρέπει να είναι συντηρητική και εστιάζεται στην ανακούφιση του πόνου και των υπόλοιπων συμπτωμάτων. Έρευνες έχουν δείξει πως η συντριπτική πλειοψηφία της οσφυαλγίας – ισχιαλγίας οφείλεται σε δισκογενή προβλήματα, με προεξάρχοντα την προβολή ή την κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η αναλγητική θεραπεία με φάρμακα, η ξεκούραση και η κλασική φυσικοθεραπεία με χρήση μηχανημάτων, όπως TENS, laser, διαθερμίες και η μάλαξη, στοχεύουν στην ελάττωση του πόνου, όμως δίνουν απλώς μια πρόσκαιρη ανακούφιση (όχι πάντα, κάποιες φορές δεν βοηθάνε καθόλου) και όχι μια ουσιαστική αντιμετώπιση στο πρόβλημα. Ένα κατάλληλο πρόγραμμα ασκήσεων ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης των μυών που στηρίζουν την μέση, φαίνεται να προσφέρει κάτι περισσότερο από τα παραπάνω μέσα. Εκτός όμως όλων των ανωτέρω, ο ασθενής μπορεί να επισκεφτεί έναν έμπειρο χειροπρακτικό που με την κατάλληλη τεχνική θα δώσει άμεση λύση ίασης στο πρόβλημα του.

Στην περίπτωση που ο ασθενής αδυνατεί να επισκεφτεί έναν  έμπειρο θεραπευτή για θεραπεία, τότε  ένα πρόγραμμα καλών-ειδικών  ασκήσεων είναι κατάλληλο για θεραπεία του σπονδυλικού πόνου. Από τις πρώτες ημέρες βλέπει την πάθηση του να ανταποκρίνεται θετικά με σιγουριά και ασφάλεια, με αποτέλεσμα να μειώνει την άσκοπη σπατάλη χρόνου και χρημάτων σε αμφίβολες θεραπείες. Το πλεονέκτημα της καλής άσκησης-θεραπείας είναι ότι βασίζεται στην αυτοθεραπεία, διότι δεν χρησιμοποιούνται καθόλου μηχανήματα ή φάρμακα. Έτσι σιγά-σιγά ο ασθενής καθίσταται πλήρως ανεξάρτητος από τον θεραπευτή, καθώς εκπαιδεύεται μόνος του για μια σωστή στάση στην καθημερινότητα και εν τέλει μαθαίνει να διαχειρίζεται την κατάστασή του, προλαμβάνοντας και τυχόν υποτροπές στο μέλλον.

 

                                                                                                          Dim.Pap.

Ασκήσεις για χαλάρωση των συσπασμένων αυχενικών μυών

 

Οι ασκήσεις έκτασης και κάμψης έχουν σχεδιαστεί για να αυξήσουν και να διατηρήσουν την κινητικότητα της άρθρωσης των αυχενικών μυών. Εκτελώντας αυτές τις ασκήσεις μπορεί να μειώσετε τον πόνο και τη δυσκαμψία των αρθρώσεων. Θα πρέπει να μην βιάζεστε κατά τη διάρκεια των ασκήσεων. Όλες οι ασκήσεις θα πρέπει να γίνονται αργά και μεθοδικά. Συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό για το πόσες φορές πρέπει να επαναλάβετε την κάθε άσκηση. Για τους περισσότερους ασθενείς η επανάληψη της κάθε άσκησης αρκεί 5-7 φορές για τρεις φορές την ημέρα είναι ικανοποιητική και φυσικά είναι ανάλογα με τον πόνο.

Άσκηση Νο 1.

Χωρίς προσπάθεια ανασηκώστε αργά τους ώμους προς τα αυτιά σας, όσο περισσότερο μπορείτε. Στην συνέχεια, επαναφέρετε αργά τους ώμους στην φυσιολογική τους θέση. Επαναλάβετε όπως παραπάνω.

Άσκηση Νο 2.

Φέρτε αργά το σαγόνι σας προς το στήθος, εκτείνοντας το πίσω μέρος του αυχένα. Σταθείτε σε αυτή την θέση 5 (πέντε) δευτερόλεπτα, στην συνέχεια ανεβάστε το κεφάλι σας αργά επάνω και προς τα πίσω για να εκτείνετε την πρόσθια πλευρά του αυχένα. Σταθείτε σε αυτή θέση 5 (πέντε) δευτερόλεπτα. Επαναλάβετε όσο μπορείτε.

Άσκηση Νο 3.

Γυρίστε αργά το κεφάλι προς τα πλάγια κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο σας, σταθείτε σε αυτή την θέση για 5 (πέντε) δευτερόλεπτα, στην συνέχεια γυρίστε το κεφάλι αργά από την άλλη πλευρά κοιτάζοντας πάνω από αυτόν τον ώμο. Σταθείτε σε αυτή την θέση για 5 (πέντε) δευτερόλεπτα και στην συνέχεια γυρίστε το κεφάλι σας μπροστά. Επαναλάβετε όσο θέλετε.

Άσκηση Νο 4.

Στριφογυρίστε το κεφάλι σας αργά κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο, προς τα εμπρός, κάτω και προς τα δεξιά, στην συνέχεια προς τα πίσω, αριστερά, και μετά πάλι μπροστά και κάτω. Επαναλάβετε την ίδια άσκηση αρχίζοντας ανάποδα. Επαναλάβετε για πέντε φορές.

 

Καλή επιτυχία..

Διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης.

 Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης είναι από τα ποιο συχνά διαστρέμματα, συνήθως οφείλεται σε στροφή του άκρου ποδός μαζί με υπτιασμό ή και πρηνισμό, (όταν η φτέρνα κλίνει προς τα έξω), συνοδεύονται πάντα από θλάση ή ρήξη του συνδέσμου, κυρίως του έξω συνδέσμου.

Στην κλινική εξέταση το πόδι έχει μεγάλο πρήξιμο (οίδημα) και η βάδιση είναι με πολύ πόνο, ο οποίος είναι ποιο δυνατός στο έξω σφυρό. Εφαρμόζουμε επίδεση για σταθεροποίηση μέχρι να γίνει η τοποθέτηση του διαστρέμματος και μετά την τοποθέτηση (ανάταξη) δένεται καλά για δέκα ή δέκα πέντε μέρες αναλόγως του βαθμού του διαστρέμματος.

Υπάρχουν τριών ειδών διαστρέμματα:  α΄ βαθμού απλό διάστρεμμα, το οποίο θεραπεύεται με πολλά μπάνια με χλιαρό νερό και πράσινο σαπούνι,  β΄ βαθμού μέτριας έντασης το οποίο χρειάζεται τοποθέτηση, ανάταξη και γ΄ βαθμού, το οποίο χαρακτηρίζεται ως βαρειάς μορφής κάκωσης και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και διπλό, σε δύο μέσρη.

Όταν υπάρχει ράγισμα ή κάταγμα αστραγάλου τότε η διάγνωση της πάθησης γίνεται με ακτινογραφία, ή με μαγνητική – αξονική τομογραφία.

Το κάταγμα του αστραγάλου-φτέρνας, πάντοτε συνοδεύεται και με εξάρθρωση της άρθρωσης, στην περίπτωση που το κάταγμα αφορά και την υπαστραγαλική άρθρωση, είναι αναμενόμενη η αρθρίτιδα αυτής και τότε κάνει το κάταγμα της φτέρνας πολύ ποιο σοβαρό,

Η θεραπεία στηρίζεται στην αποφυγή κάθε στήριξης του βάρους του σώματος για περίπου ένα μήνα.

Η συχνή αιτία των καταγμάτων της φτέρνας είναι κυρίως η πτώση από ύψος.

                                                                                                                                        Dim.Pap.

Οσφυο -ισχιαλγία ..

 Ένα από τα πιο συχνά και επώδυνα προβλήματα υγείας αποτελεί η οσφυο- ισχιαλγία , η οποία άλλοτε εθεωρείτο ως ρευματικής αιτιολογίας! και σήμερα θεωρείται  ότι είναι αποτέλεσμα πίεσης κήλης ενός τμήματος του μεσοσπονδυλίου δίσκου και φλεγμονής, τοπικής μηχανικής αιτιολογίας.

Όπως γνωρίζουμε μεταξύ των σπονδύλων υπάρχουν μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, οι οποίοι αμβλύνουν και εξουδετερώνουν τις προσκρούσεις των διαφόρων σπονδύλων μεταξύ τους. Ο δίσκος παρουσιάζει μορφή κυρτού φακού, είναι παχύτερος στο κέντρο του και στενότερος  στην περιφέρεια. Το περιφερειακό τμήμα του είναι σκληρό και ονομάζεται ινώδης δακτύλιος. Το κέντρο του, που είναι πιο μαλακό, ονομάζεται πηκτοειδής πυρήνας.

Ο ασθενής υποφέρει από οσφυαλγία για μεγάλο χρονικό διάστημα ή και ισχιαλγία, που αρχίζει απότομα ύστερα από μεγάλη μυϊκή προσπάθεια, σωματική κόπωση, ή απλή κάμψη του σώματος. Ο πόνος που είναι το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ασθένειας, επεκτείνεται συνήθως στους γλουτούς και στα κάτω άκρα αυτόματα και επιδεινώνεται με τις διάφορες κινήσεις του σώματος, το βήχα το φτάρνισμα το γέλιο κ.λ.π. Άλλοτε πάλι ο ασθενής αναφέρει διαταραχές της αισθητικότητας (μούδιασμα) στο άκρο του ποδιού, στην κνήμη ή και αδυναμία κίνησης των κάτω άκρων, ιδίως των δακτύλων ή του άκρου του ποδιού.

Αρχικό σύμπτωμα είναι ο έντονος πόνος στη μέση με την αίσθηση ότι διαπερνά το σημείο ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ σε πιο προχωρημένα στάδια παρατηρείται αδυναμία έως παράλυση στο ένα πόδι.

Το πρόβλημα δημιουργείται από την προβολή (μετατόπιση) του μεσοσπονδυλίου δίσκου στο σπονδυλικό σωλήνα, με επακόλουθο την πίεση των νεύρων. Όταν η πίεση είναι πολύ μεγάλη  το νεύρο μπορεί να νεκρωθεί με αποτέλεσμα να παρουσιάσει παράλυση κάποιου άκρου.

Η αποκατάσταση του προβλήματος με χειρουργική επέμβαση προτείνεται εφόσον τα ενοχλήματα δεν υποχωρούν με την συντηρητική αγωγή. Η τελευταία περιλαμβάνει ανάπαυση του ασθενούς, λήψη αντί- φλεγμονωδών φαρμάκων και μυο- χαλαρωτική αγωγή με φάρμακα, κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης. Όταν περνάει η κρίση ο ασθενής μπορεί να ακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα με την Χειροπρακτική για πλήρη επαναφορά-επούλωση της κατάστασης του.

                                                                                                                    Dim. Pap.                                                                                                                                                                

ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ..

 Η Εργοθεραπεία είναι η επιστήμη η οποία καθοδηγεί και προάγει τη συμμετοχή των ανθρώπων σε συγκεκριμένες δραστηριότητες, με σκοπό τη βελτίωση και την αποκατάσταση των δεξιοτήτων τους, οι οποίες είναι απαραίτητες για την ανεξάρτητη διαβίωση. Αυτές περιλαμβάνουν την αυτοφροντίδα, την εργασία, την ψυχαγωγία, τις δραστηριότητες στο σπίτι και στην κοινότητα. Η Εργοθεραπεία είναι ένα επάγγελμα υγείας δομημένο να βοηθά με θεραπευτική χρήση προσαρμοσμένων δραστηριοτήτων άτομα όλων των ηλικιών με σωματικά, αναπτυξιακά, συναισθηματικά, ψυχικά και κοινωνικά ελλείμματα να επανακτήσουν δεξιότητες απαραίτητες για λειτουργική ανεξαρτησία, υγεία και ευεξία. Η επιστήμη της Εργοθεραπείας αντλεί το θεωρητικό και ερευνητικό της υπόβαθρο από τον χώρο της ιατρικής, της ψυχολογίας, της νευρολογίας, της παθολογίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας και από πολλές άλλες επιστήμες. είναι η επιστήμη η οποία καθοδηγεί και προάγει τη συμμετοχή των ανθρώπων σε συγκεκριμένες δραστηριότητες, με σκοπό τη βελτίωση και την αποκατάσταση των δεξιοτήτων τους, οι οποίες είναι απαραίτητες για την ανεξάρτητη διαβίωση. Αυτές περιλαμβάνουν την αυτοφροντίδα, την εργασία, την ψυχαγωγία, τις δραστηριότητες στο σπίτι και στην κοινότητα. Η Εργοθεραπεία είναι ένα επάγγελμα υγείας δομημένο να βοηθά με θεραπευτική χρήση προσαρμοσμένων δραστηριοτήτων άτομα όλων των ηλικιών με σωματικά, αναπτυξιακά, συναισθηματικά, ψυχικά και κοινωνικά ελλείμματα να επανακτήσουν δεξιότητες απαραίτητες για λειτουργική ανεξαρτησία, υγεία και ευεξία. Η επιστήμη της Εργοθεραπείας αντλεί το θεωρητικό και ερευνητικό της υπόβαθρο από τον χώρο της ιατρικής, της ψυχολογίας, της νευρολογίας, της παθολογίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας και από πολλές άλλες επιστήμες.!!

 

Πόνος στα πλευρά – Νευραλγίες- Ποιες οι αιτίες

 Ένας έντονος πόνος στα πλευρά πέρα από την ενόχληση που μπορεί να προκαλεί, μπορεί να υποδηλώνει κάτι πολύ σοβαρό, άρα δεν θα πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. 

Ο πόνος στα πλευρά μπορεί να οφείλεται σε αίτια ή καταστάσεις συνήθεις και απλές ή σε σοβαρές και δυνητικά επικίνδυνες για τη ζωή.

Για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα σημάδι για κάτι πιο σοβαρό, όπως η σκωληκοειδίτιδα, παγκρεατίτιδα, τροφική δηλητηρίαση, η ιογενής ηπατίτιδα, πέτρες στα νεφρά ή πέτρες στη χολή, γαστρίτιδα, έλκος στομάχου, γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου κ.α.

Οποιαδήποτε από αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να διαγνωστεί όσο το δυνατόν συντομότερα και είναι απαραίτητη η άμεση ιατρική επέμβαση.

Μεσοπλευρική νευραλγία

Είναι μια κατάσταση η οποία προκαλεί πόνο στην περιοχή των μεσοπλευρίων νεύρων, δηλ. μεταξύ των πλευρών  στους μύες και τα νεύρα.  Αυτά μπορούν να υποστούν κάποια βλάβη ή φλεγμονή από μια ποικιλία καταστάσεων και νόσων που οδηγούν στην κλινική εικόνα της μεσοπλευρίου νευραλγίας.

Η κατάσταση αυτή εκδηλώνεται  και συνοδεύεται από σποραδικά επεισόδια οξύ πόνου, ο οποίος είναι βαθύς και σταθερός. Ο πόνος μπορεί να έχει διαξιφιστικό χαρακτήρα και μπορεί να επιδεινώνεται με την άσκηση ή  με κινήσεις που αφορούν το ανώτερο θωρακικό τοίχωμα, όπως ο βήχας ή το έντονο γέλιο. Συχνά η μεσοπλεύρια νευραλγία συνδυάζεται με τραυματισμό ή φλεγμονή του νεύρου, των μυών των χόνδρων και των συνδέσμων του θωρακικού τοιχώματος και της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Ο πόνος στα πλευρά μπορεί επίσης να οφείλεται σε μυοσκελετικές αιτίες όπως από κάταγμα ή κάκωση των πλευρών, Σκλήρυνση κατά πλάκας, Οστεοαρθρίτιδα και ρευματοειδής αρθρίτιδα, Οστεοπόρωση, Μυϊκές θλάσεις και από διάφορες Παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, όπως σκολίωση ή κύφωση.

Θεραπεία για τον πόνο στα πλευρά.

Ανάλογα με την αιτία του πόνου εξαρτάται και η θεραπεία. Σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται νοσηλεία.

Αν ο πόνος προκαλείται από μυϊκό σπασμό, η ανάπαυση, η φυσικοθεραπεία και η άσκηση συνιστάται. Όταν ο πόνος στα πλευρά προκαλείται από αρθρίτιδα της σπονδυλικής στήλης, μπορεί να δοθούν αντι-φλεγμονώδη φάρμακα και φυσικοθεραπεία κατ’ οίκον, για να μάθει ο ασθενής πώς να εκτελέσει τις ασκήσεις στο σπίτι.  Χρήσιμα επίσης είναι τα υγρά και τα αναλγητικά φάρμακα. 

 

   Dim.Pap.