Παθήσεις χόνδρου – Αρθρίτιδα ώμου.

 

Τα προβλήματα που συμβαίνουν αρκετά συχνά στα ισχία και στα γόνατα, μπορούν να συμβούν και στον ώμο και φυσικά αντιμετωπίζονται.

Η αρθρίτιδα του ώμου οφείλεται στην προοδευτική φθορά του αρθρικού χόνδρου, δηλαδή του ιστού που προστατεύει τα οστά των αρθρώσεων, και μπορεί να δυσκολέψει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα του ασθενούς. Πρόκειται για μία εκφυλιστική πάθηση που εμφανίζεται συχνότερα στα γόνατα και τα ισχία, αλλά προσβάλλει λιγότερο συχνά και την άρθρωση του ώμου.

Όταν έχουμε ένα πρόβλημα με τον ώμο, πρέπει να απευθυνθούμε σε κάποιον εξειδικευμένο ειδικό θεραπευτή ή ορθοπεδικό.

Βρισκόμαστε σε μία εποχή όπου η χειροπρακτική και η ορθοπαιδική έχει αλλάξει 180 μοίρες σε σχέση με τις αρχές του αιώνα μας. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας, των υπολογιστών, των οπτικών μέσων έχει επηρεάσει την εξέλιξη της ειδικότητας. Αυτό όμως την κάνει και πιο απαιτητική. Απαιτητική για τον ορθοπαιδικό να εξειδικευτεί και να αποκτήσει δομημένη και τεκμηριωμένη γνώση, εμπειρία και εξειδίκευση. Επιπλέον, για τον χειρουργό, να αποκτήσει την ικανότητα να μπορεί να χειρίζεται με επιδεξιότητα και με ορθό τρόπο, όλα τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Ένας χειροπράκτης είναι τεχνίτης, έμπειρος στην εργασία του, αφιερώνει χρόνο πολύ, μεγάλη προσπάθεια για να μπορεί να επουλώσει τις πληγές του ασθενούς.   Η εμπειρία του είναι απαραίτητος παράγοντας για τη σωστή διεκπεραίωση των διαδικασιών και η διαρκής ενημέρωσή του για τις επιστημονικές εξελίξεις και την πρόοδο της τεχνολογίας που επηρεάζει τις διαγνωστικές και θεραπευτικές τεχνικές, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πρακτικής του.

Τα σύγχρονα μέσα που έχουμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του ώμου.

Είναι η αρθροσκόπηση και φυσικά η ανάπτυξη των βιολογικών θεραπειών μας έχει δώσει εργαλεία για να σπρώξουμε την φύση και να χρησιμοποιήσει τα δικά της υλικά για την αποκατάσταση μιας βλάβης.

Όταν η συντηρητική αγωγή δεν μπορεί να επαναφέρει τον ασθενή στο επιθυμητό επίπεδο δραστηριότητας. τότε απαιτείται χειρουργική επέμβαση από ειδικό χειρουργό.

Ποια είναι η σημασία της άσκησης για την άρθρωση του ώμου.

Ο ρόλος της άσκησης για την ισορροπία του συστήματος που ονομάζεται ώμος είναι ιδιαίτερης σημασίας. Όταν μία περιοχή πάσχει, τότε η φόρτιση μεταφέρεται στις υπόλοιπες περιοχές και κυρίως στις γειτονικές. Συνεπώς, όσο πιο καλά γυμνασμένος είναι ο ώμος τόσο πιο εύκολα είναι σε θέση να αντιρροπήσει πολύ περισσότερα προβλήματα και να είναι λειτουργικός χωρίς περιορισμούς.

Η τενοντίτιδα του υπερακάνθιου, είναι η φλεγμονή του τένοντα που βρίσκεται στην οροφή της άρθρωσης του ώμου. Η συγκεκριμένη πάθηση προκαλείται προοδευτικά, συνήθως από υπέρ χρήση αυτού, ή  όταν το φορτίο που δέχεται ο τένοντάς του υπερβαίνει την αντοχή του. Μπορεί να προκύψει εξαιτίας τοποθέτησης του ώμου σε μία θέση για πολλή ώρα ή λόγω του βάρους του σώματος που ασκείται στον ώμο κατά τη διάρκεια του ύπνου..

Εμφανίζεται συχνότερα σε αθλητές που χρησιμοποιούν το χέρι τους πάνω από το επίπεδο του ώμου. Για το λόγο αυτό η τενοντίτιδα υπερακάνθιου ονομάζεται και «ώμος του κολυμβητή» ή «ώμος του τενίστα». Ωστόσο, μπορεί να προσβάλει τον καθένα μετά από επαναλαμβανόμενη εργασία ή έπειτα από κάποια αδέξια κίνηση.

Ο υπερακάνθιος είναι ένας από τους πέντε μυς που σχηματίζουν το στροφικό πέταλο του ώμου και, σε σχέση με τους υπόλοιπους, τραυματίζεται συχνότερα. Η κύρια λειτουργία του είναι η απαγωγή του άνω άκρου.
Η βλάβη του αρχικά εκδηλώνεται με φλεγμονή, δηλαδή τενοντίτιδα, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμο τραυματισμό.

Τενοντίτιδα Υπερακάνθιου – Παράγοντες Εμφάνισης

Οι βασικότεροι παράγοντες που μπορεί να παίξουν ρόλο στο ρυθμό ανάπτυξης τενοντίτιδας υπερακάνθιου είναι:

Μυϊκή αδυναμία

Μικρο-αστάθεια της άρθρωσης του ώμου

Ένταση αθλητικής δραστηριότητας

Διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας

Κακή τεχνική

Τα συμπτώματα  που εντοπίζονται στους ασθενείς είναι:

Πόνο στον ώμο που μπορεί να έχει αντανάκλαση μέχρι την περιοχή του αγκώνα.

Οίδημα στην πρόσθια πλευρά του ώμου.

Δυσκολία στην κίνηση του άνω άκρου.

Δυσκαμψία.

Έντονο και επίμονο άλγος ακόμα και σε κατάσταση ανάπαυσης.

Νυχτερινό πόνο που μπορεί ακόμα και να ξυπνήσει τον ασθενή από τον ύπνο.

Και αδυναμία του άνω άκρου.

Τενοντίτιδα  – Θεραπεία

Για την αρχική αντιμετώπιση της τενοντίτιδας του υπερακάνθιου συνιστάται συντηρητική θεραπεία κατά την οποία ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθήσει τα παρακάτω:

Παγοθεραπεία

Ανάπαυση, μείωση ή τροποποίηση της δραστηριότητας του.

Φαρμακευτική αγωγή με σκοπό τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής.

Πρόγραμμα φυσικοθεραπείας από ειδικό θεραπευτή, με ανακουφιστικά μέσα αρχικά και μέτρα πρόληψης μελλοντικών τραυματισμών (πχ. ενδυνάμωση) στη συνέχεια..