Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου: Η κατάλληλη θεραπεία & άσκηση μπορεί να αποτρέψει το χειρουργείο.

 

Σε ποιο σημείο μπορεί να εμφανιστεί η κήλη στη σπονδυλική στήλη και ποια είναι τα συμπτώματα και αντιμετώπιση της. 

Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου αποτελεί μία από τις συχνότερες παθολογίες της σπονδυλικής στήλης, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης σε νέα και μέσης ηλικίας άτομα. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι βρίσκονται ανάμεσα στους σπονδύλους και χρησιμεύουν στην απορρόφηση των φορτίσεων της σπονδυλικής στήλης. Λειτουργούν ως αμορτισέρ. Ένας μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείται εξωτερικά από τον ινώδη δακτύλιο, ο οποίος περιβάλλει τον πηκτοειδή πυρήνα. Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου αναφέρεται στη μετατόπιση του υλικού του πυρήνα και στην απόσχιση τμήματος του ινώδους δακτυλίου. Όταν αυτή η μετατόπιση είναι ήπια και ο πυρήνας απλώς προβάλλει λίγο δια μέσω του ινώδους δακτυλίου, ονομάζεται προβολή του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η μεγαλύτερη μετατόπιση του υλικού του πυρήνα που προκαλεί μερική ρήξη του ινώδους δακτυλίου ονομάζεται κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου..

Οι κήλες συνήθως είναι οπισθοπλάγιες, για αυτό συχνά προκαλούν πίεση σε κάποια ρίζα νεύρου.

Μία κήλη μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε τμήμα της σπονδυλικής στήλης, όμως η μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται κυρίως στην οσφυϊκή μοίρα, μετά στην αυχενική και πολύ σπανιότερα στη θωρακική μοίρα. Διάφορες μελέτες για την οσφυϊκή δισκοκήλη αναφέρουν πως πιο συχνά συναντάται σε άντρες ηλικίας 25-50 ετών, καθημερινά όμως βλέπουμε ότι κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου παρουσιάζεται σε όλες τις ηλικίες.  Επιβαρυντικοί και προδιαθεσιακοί παράγοντες είναι το επαναλαμβανόμενο σήκωμα βάρους, η καθιστική εργασία, η έλλειψη άσκησης και η καταπόνηση της σπονδυλικής στήλης με φορτία και κραδασμούς. Λόγω μεγαλύτερης κινητικότητας και φόρτισης στην μέση, κατά την καθημερινότητα, η κήλη  εμφανίζεται πιο συχνά στους Ο4-Ο5 και Ο5-Ι1 σπονδύλους, ενώ λιγότερο συχνά στο Ο3-Ο4.

Τα συμπτώματα που εμφανίζονται ποικίλλουν ανάλογα με τη βαρύτητα της κήλης και το σημείο εντόπισής της. Οι πάσχοντες παραπονιούνται για οξύ ή χρόνιο πόνο στη μέση (οσφυαλγία), ενώ σε εμπλοκή της ρίζας κάποιου νεύρου (ισχιακού) μπορεί να υπάρχει πόνος (μεγάλος ή μέσος), μούδιασμα ή παραισθησία στα κάτω άκρα (ισχιαλγία) με εμπλοκή του ισχιακού νεύρου. Επίσης, συχνά συνυπάρχει μυϊκός σπασμός,-πόνος, απώλεια της λόρδωσης στη μέση και τα συμπτώματα επιδεινώνονται με τον βήχα ή το φτέρνισμα. Κάποιες φορές δημιουργείται ανταλγική σκολίωση, δηλαδή στράβωμα του σώματος. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω πως σε πολύ σοβαρές και ακραίες καταστάσεις, που παρατηρείται αδυναμία των κάτω άκρων, αναισθησία τύπου σέλας, προβλήματα στην ούρηση κ.α., απαιτείται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.

Η διάγνωση της κήλης τίθεται με ακρίβεια με τη μαγνητική τομογραφία (MRI), όμως και η απλή ακτινογραφία είναι χρήσιμη και μπορεί να μας απεικονίσει τα συμπτώματα όπως τη στένωση του μεσοσπονδυλίου διαστήματος, που για την ακτινογραφία είναι ένδειξη πιθανής κήλης. Πάντως, δεν σημαίνει πως όποιος έχει κήλη θα πρέπει απαραιτήτως να πονάει ή να υποβληθεί σε κάποια θεραπεία, καθώς μεγάλο ποσοστό παραμένει ασυμπτωματικό ή ο πόνος εξαφανίζεται με την πάροδο του χρόνου και είναι ανάλογη της καθημερινότητας του καθενός μας.

Η αρχική αντιμετώπιση της κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου πρέπει να είναι συντηρητική και εστιάζεται στην ανακούφιση του πόνου και των υπόλοιπων συμπτωμάτων. Έρευνες έχουν δείξει πως η συντριπτική πλειοψηφία της οσφυαλγίας οφείλεται σε δισκογενή προβλήματα, με προεξάρχοντα την προβολή ή την κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η αναλγητική θεραπεία με φάρμακα, η κατάκλιση και η κλασική φυσικοθεραπεία με χρήση μηχανημάτων, όπως TENS, laser, διαθερμίες και η μάλαξη, στοχεύουν στην ελάττωση του πόνου, όμως δίνουν απλώς μια πρόσκαιρη ανακούφιση (όχι πάντα, κάποιες φορές δεν βοηθάνε καθόλου) και όχι μια ουσιαστική αντιμετώπιση στο πρόβλημα. Ένα κατάλληλο πρόγραμμα ασκήσεων ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης των μυών που στηρίζουν την μέση, φαίνεται να προσφέρει κάτι περισσότερο από τα παραπάνω μέσα. Εκτός όμως όλων των ανωτέρω, ο ασθενής μπορεί να επισκεφτεί έναν έμπειρο χειροπρακτικό που με την κατάλληλη τεχνική θα δώσει ίαση στο πρόβλημα του.

Στην περίπτωση που ο ασθενής αδυνατεί να επισκεφτεί έναν  έμπειρο θεραπευτή για θεραπεία, τότε  ένα πρόγραμμα καλών-ειδικών  ασκήσεων είναι κατάλληλο για θεραπεία του σπονδυλικού πόνου. Από τις πρώτες ημέρες βλέπει την πάθηση του να ανταποκρίνεται θετικά με σιγουριά και ασφάλεια, με αποτέλεσμα να μειώνει την άσκοπη σπατάλη χρόνου και χρημάτων σε αμφίβολες θεραπείες. Το πλεονέκτημα της καλής άσκησης-θεραπείας είναι ότι βασίζεται στην αυτοθεραπεία, διότι δεν χρησιμοποιούνται καθόλου μηχανήματα ή φάρμακα. Έτσι σιγά-σιγά ο ασθενής καθίσταται πλήρως ανεξάρτητος από τον θεραπευτή, καθώς εκπαιδεύεται μόνος του για μια σωστή στάση στην καθημερινότητα και εν τέλει μαθαίνει να διαχειρίζεται την κατάστασή του, προλαμβάνοντας και τυχόν υποτροπές στο μέλλον.

 

                                                                                                          Dim.Pap.

 

 

Πως η σωματική άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην άνοια.

 

Η σωματική άσκηση μπορεί να «αναχαιτίσει» την άνοια σε αρχικό στάδιο, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα. Μάλιστα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δεν χρειάζεται πολλή ένταση αλλά ούτε και πολύς χρόνος άσκησης σε εβδομαδιαία βάση για να παρατηρηθούν οφέλη.

Οι γιατροί συνιστούν παραδοσιακά την τακτική σωματική άσκηση από μικρή ηλικία και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, καθώς η καλή φυσική κατάσταση αποτελεί αποδεδειγμένα «ασπίδα» ενάντια στην άνοια αλλά και σε πληθώρα άλλων παθήσεων. Ωστόσο, τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι στην περίπτωση της άνοιας η σωματική δραστηριότητα δρα τόσο προληπτικά όσο και κατασταλτικά.

Τα ευρήματα που δημοσιεύονται, υποδεικνύουν ότι μία ώρα περπάτημα τρεις φορές την εβδομάδα είναι ένα καλό επίπεδο δραστηριότητας ώστε να επιτευχθεί βελτίωση των γνωστικών δεξιοτήτων στα άτομα που βρίσκονται σε αρχικό στάδιο άνοιας.

Η σχετική κλινική δοκιμή που πραγματοποίησαν οι ερευνητές, στην οποία συμμετείχαν ηλικιωμένοι με πρώιμα συμπτώματα αγγειακής άνοιας (οφείλεται σε διαταραχή της φυσιολογικής αιμάτωσης του εγκεφάλου) και μέση ηλικία τα 74 έτη, οδήγησε στο συμπέρασμα ότι όσοι δραστηριοποιούνται σωματικά για μία ώρα τρεις φορές την εβδομάδα παρουσιάζουν ήπια αλλά αξιοσημείωτη βελτίωση στη γενικότερη πνευματική τους επίδοση. Επίσης, οι πιο δραστήριοι ηλικιωμένοι παρουσίασαν βελτίωση και σε άλλους δείκτες, όπως η αρτηριακή πίεση και η αντοχή στη βάδιση.

Οι ερευνητές επισημαίνουν, ωστόσο, ότι τα οφέλη της άσκησης δεν διατηρούνται μακροπρόθεσμα εάν διακοπεί η σωματική δραστηριότητα.

Σχολιάζοντας τα νέα ευρήματα, αναφέρουν ότι: Μελέτες έχουν καταδείξει ότι η σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαταραχών της μνήμης, ωστόσο λίγες μελέτες έχουν εξετάσει κατά πόσο βοηθά τα άτομα που έχουν ήδη εμφανίσει τέτοια προβλήματα να βελτιώσουν την κατάστασή τους ή να αποφύγουν την επιδείνωση. Η θετική επίδραση, προσθέτει ,αν και ήπια, είναι παρόμοια με αυτή που επιτυγχάνεται με στοχευμένα φάρμακα ενάντια στην αγγειακή άνοια.

Σε κάθε περίπτωση, η σωματική άσκηση είναι ένα δωρεάν και προσβάσιμο σε όλους μέσο βελτίωσης και προστασίας της υγείας, οπότε καλό είναι να ενθαρρύνουμε τους ηλικιωμένους που εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια νοητικής κατάπτωσης να κινούνται περισσότερο.