Ρήξη δικεφάλου βραχιονίου

 Η ρήξη δικεφάλου βραχιονίου είναι ένας συχνός τραυματισμός των αθλητών του bodybuilding και αναφέρεται στην αποκόλληση του τένοντα του μυός από το σημείο που δένεται και κρατιέται με την κερκίδα. Η ρήξη παρουσιάζεται κυρίως σε ηλικίες 20-40 ετών, τόσο σε επαγγελματίες, όσο και σε ερασιτέχνες αθλητές και οφείλεται σε ανομοιόμορφη σύσπαση του μυός, η οποία προκαλείται από την υπερπροσπάθεια και την μη προθέρμανση των άνω άκρων.

Επίσης  συμβαίνει κατά τη διάρκεια εκγύμνασης του δικεφάλου με ελεύθερα βάρη, όταν αυτός εκτείνεται στη θέση αυτή, ο δικέφαλος διαστέλλεται υπό αντίσταση, με αποτέλεσμα να εφαρμόζονται μεγάλα  φορτία στο περιφεριακό τμήμα του δικεφάλου με αποτέλεσμα να υφίσταται η ρήξη.

Ο δικέφαλος βραχιόνιος μυς ξεκινά από την ωμοπλάτη με δύο λεπτούς τένοντες (εκφυτικοί τένοντες), τη μακρά και τη βραχεία κεφαλή, και καταλήγει στην κερκίδα με τη μορφή ενός ισχυρού τένοντα (καταφυτικός τένοντας). Τυχόν ρήξη ενός εκ των δύο λεπτών τενόντων, αναπληρώνεται από την παρουσία του άλλου και δεν προκαλεί πρόβλημα στον ασθενή. Αντίθετα, η ρήξη του ενός και μοναδικού καταφυτικού - ισχυρού - τένοντα συνοδεύεται από έντονο πόνο της όλης πάσχουσας περιοχής.

Ο ασθενής έχει πόνο, οίδημα (πρήξιμο) και εκχυμώσεις (μελανιές) στην περιοχή του αγκώνα του και δεν μπορεί να εκτελέσει οποιαδήποτε κίνηση στον πήχη.

Η διάγνωση ρήξης δικεφάλου βραχιονίου γίνεται εύκολα από έναν ειδικό χειροπράκτη θεραπευτή, ή από ορθοπαιδικό χειρουργό και επιβεβαιώνεται με τη διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας. Κατόπιν είμαστε σε θέση να καθορίσουμε την έκταση της βλάβης (μερική ή ολική ρήξη) και να επιλέξουμε την κατάλληλη θεραπεία για την αποκατάσταση της βλάβης.

Η μη χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται, σε περιπτώσεις μικρών ή  μερικών ρήξεων που απαιτούνται ελάχιστες λειτουργικές απαιτήσεις με καλά αποτελέσματα.

Η θεραπεία της ολικής ρήξης είναι κατά βάση χειρουργική. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης με ειδικές τεχνικές, ράβετε ο τραυματισμένος μυς-τένοντας. Με τον τρόπο αυτό, επιτυγχάνετε η απόλυτη επούλωση του τένοντα. Μετεγχειρητικά, ο ασθενής εντάσσεται σε ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης και υπό την επίβλεψη εξειδικευμένου θεραπευτή, ο δικέφαλός αποκτά σύντομα το επιθυμητό επίπεδο λειτουργικότητας.

                                                                                                                                                                                                                                                                                    Dim.Pap.

Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου: Η κατάλληλη θεραπεία & άσκηση μπορεί να αποτρέψει το χειρουργείο.

 

Σε ποιο σημείο μπορεί να εμφανιστεί η κήλη στη σπονδυλική στήλη και ποια είναι τα συμπτώματα και αντιμετώπιση της. 

Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου αποτελεί μία από τις συχνότερες παθολογίες της σπονδυλικής στήλης, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης σε νέα και μέσης ηλικίας άτομα. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι βρίσκονται ανάμεσα στους σπονδύλους και χρησιμεύουν στην απορρόφηση των φορτίσεων της σπονδυλικής στήλης. Λειτουργούν ως αμορτισέρ. Ένας μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείται εξωτερικά από τον ινώδη δακτύλιο, ο οποίος περιβάλλει τον πηκτοειδή πυρήνα. Η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου αναφέρεται στη μετατόπιση του υλικού του πυρήνα και στην απόσχιση τμήματος του ινώδους δακτυλίου. Όταν αυτή η μετατόπιση είναι ήπια και ο πυρήνας απλώς προβάλλει λίγο δια μέσω του ινώδους δακτυλίου, ονομάζεται προβολή του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η μεγαλύτερη μετατόπιση του υλικού του πυρήνα που προκαλεί μερική ρήξη του ινώδους δακτυλίου ονομάζεται κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου..

Οι κήλες συνήθως είναι οπισθοπλάγιες, για αυτό συχνά προκαλούν πίεση σε κάποια ρίζα νεύρου.

Μία κήλη μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε τμήμα της σπονδυλικής στήλης, όμως η μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται κυρίως στην οσφυϊκή μοίρα, μετά στην αυχενική και πολύ σπανιότερα στη θωρακική μοίρα. Διάφορες μελέτες για την οσφυϊκή δισκοκήλη αναφέρουν πως πιο συχνά συναντάται σε άντρες ηλικίας 25-50 ετών, καθημερινά όμως βλέπουμε ότι κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου παρουσιάζεται σε όλες τις ηλικίες.  Επιβαρυντικοί και προδιαθεσιακοί παράγοντες είναι το επαναλαμβανόμενο σήκωμα βάρους, η καθιστική εργασία, η έλλειψη άσκησης και η καταπόνηση της σπονδυλικής στήλης με φορτία και κραδασμούς. Λόγω μεγαλύτερης κινητικότητας και φόρτισης στην μέση, κατά την καθημερινότητα, η κήλη  εμφανίζεται πιο συχνά στους Ο4-Ο5 και Ο5-Ι1 σπονδύλους, ενώ λιγότερο συχνά στο Ο3-Ο4.

Τα συμπτώματα που εμφανίζονται ποικίλλουν ανάλογα με τη βαρύτητα της κήλης και το σημείο εντόπισής της. Οι πάσχοντες παραπονιούνται για οξύ ή χρόνιο πόνο στη μέση (οσφυαλγία), ενώ σε εμπλοκή της ρίζας κάποιου νεύρου (ισχιακού) μπορεί να υπάρχει πόνος (μεγάλος ή μέσος), μούδιασμα ή παραισθησία στα κάτω άκρα (ισχιαλγία) με εμπλοκή του ισχιακού νεύρου. Επίσης, συχνά συνυπάρχει μυϊκός σπασμός,-πόνος, απώλεια της λόρδωσης στη μέση και τα συμπτώματα επιδεινώνονται με τον βήχα ή το φτέρνισμα. Κάποιες φορές δημιουργείται ανταλγική σκολίωση, δηλαδή στράβωμα του σώματος. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω πως σε πολύ σοβαρές και ακραίες καταστάσεις, που παρατηρείται αδυναμία των κάτω άκρων, αναισθησία τύπου σέλας, προβλήματα στην ούρηση κ.α., απαιτείται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.

Η διάγνωση της κήλης τίθεται με ακρίβεια με τη μαγνητική τομογραφία (MRI), όμως και η απλή ακτινογραφία είναι χρήσιμη και μπορεί να μας απεικονίσει τα συμπτώματα όπως τη στένωση του μεσοσπονδυλίου διαστήματος, που για την ακτινογραφία είναι ένδειξη πιθανής κήλης. Πάντως, δεν σημαίνει πως όποιος έχει κήλη θα πρέπει απαραιτήτως να πονάει ή να υποβληθεί σε κάποια θεραπεία, καθώς μεγάλο ποσοστό παραμένει ασυμπτωματικό ή ο πόνος εξαφανίζεται με την πάροδο του χρόνου και είναι ανάλογη της καθημερινότητας του καθενός μας.

Η αρχική αντιμετώπιση της κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου πρέπει να είναι συντηρητική και εστιάζεται στην ανακούφιση του πόνου και των υπόλοιπων συμπτωμάτων. Έρευνες έχουν δείξει πως η συντριπτική πλειοψηφία της οσφυαλγίας οφείλεται σε δισκογενή προβλήματα, με προεξάρχοντα την προβολή ή την κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η αναλγητική θεραπεία με φάρμακα, η κατάκλιση και η κλασική φυσικοθεραπεία με χρήση μηχανημάτων, όπως TENS, laser, διαθερμίες και η μάλαξη, στοχεύουν στην ελάττωση του πόνου, όμως δίνουν απλώς μια πρόσκαιρη ανακούφιση (όχι πάντα, κάποιες φορές δεν βοηθάνε καθόλου) και όχι μια ουσιαστική αντιμετώπιση στο πρόβλημα. Ένα κατάλληλο πρόγραμμα ασκήσεων ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης των μυών που στηρίζουν την μέση, φαίνεται να προσφέρει κάτι περισσότερο από τα παραπάνω μέσα. Εκτός όμως όλων των ανωτέρω, ο ασθενής μπορεί να επισκεφτεί έναν έμπειρο χειροπρακτικό που με την κατάλληλη τεχνική θα δώσει ίαση στο πρόβλημα του.

Στην περίπτωση που ο ασθενής αδυνατεί να επισκεφτεί έναν  έμπειρο θεραπευτή για θεραπεία, τότε  ένα πρόγραμμα καλών-ειδικών  ασκήσεων είναι κατάλληλο για θεραπεία του σπονδυλικού πόνου. Από τις πρώτες ημέρες βλέπει την πάθηση του να ανταποκρίνεται θετικά με σιγουριά και ασφάλεια, με αποτέλεσμα να μειώνει την άσκοπη σπατάλη χρόνου και χρημάτων σε αμφίβολες θεραπείες. Το πλεονέκτημα της καλής άσκησης-θεραπείας είναι ότι βασίζεται στην αυτοθεραπεία, διότι δεν χρησιμοποιούνται καθόλου μηχανήματα ή φάρμακα. Έτσι σιγά-σιγά ο ασθενής καθίσταται πλήρως ανεξάρτητος από τον θεραπευτή, καθώς εκπαιδεύεται μόνος του για μια σωστή στάση στην καθημερινότητα και εν τέλει μαθαίνει να διαχειρίζεται την κατάστασή του, προλαμβάνοντας και τυχόν υποτροπές στο μέλλον.

 

                                                                                                          Dim.Pap.

 

 

Πως η σωματική άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην άνοια.

 

Η σωματική άσκηση μπορεί να «αναχαιτίσει» την άνοια σε αρχικό στάδιο, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα. Μάλιστα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δεν χρειάζεται πολλή ένταση αλλά ούτε και πολύς χρόνος άσκησης σε εβδομαδιαία βάση για να παρατηρηθούν οφέλη.

Οι γιατροί συνιστούν παραδοσιακά την τακτική σωματική άσκηση από μικρή ηλικία και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, καθώς η καλή φυσική κατάσταση αποτελεί αποδεδειγμένα «ασπίδα» ενάντια στην άνοια αλλά και σε πληθώρα άλλων παθήσεων. Ωστόσο, τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι στην περίπτωση της άνοιας η σωματική δραστηριότητα δρα τόσο προληπτικά όσο και κατασταλτικά.

Τα ευρήματα που δημοσιεύονται, υποδεικνύουν ότι μία ώρα περπάτημα τρεις φορές την εβδομάδα είναι ένα καλό επίπεδο δραστηριότητας ώστε να επιτευχθεί βελτίωση των γνωστικών δεξιοτήτων στα άτομα που βρίσκονται σε αρχικό στάδιο άνοιας.

Η σχετική κλινική δοκιμή που πραγματοποίησαν οι ερευνητές, στην οποία συμμετείχαν ηλικιωμένοι με πρώιμα συμπτώματα αγγειακής άνοιας (οφείλεται σε διαταραχή της φυσιολογικής αιμάτωσης του εγκεφάλου) και μέση ηλικία τα 74 έτη, οδήγησε στο συμπέρασμα ότι όσοι δραστηριοποιούνται σωματικά για μία ώρα τρεις φορές την εβδομάδα παρουσιάζουν ήπια αλλά αξιοσημείωτη βελτίωση στη γενικότερη πνευματική τους επίδοση. Επίσης, οι πιο δραστήριοι ηλικιωμένοι παρουσίασαν βελτίωση και σε άλλους δείκτες, όπως η αρτηριακή πίεση και η αντοχή στη βάδιση.

Οι ερευνητές επισημαίνουν, ωστόσο, ότι τα οφέλη της άσκησης δεν διατηρούνται μακροπρόθεσμα εάν διακοπεί η σωματική δραστηριότητα.

Σχολιάζοντας τα νέα ευρήματα, αναφέρουν ότι: Μελέτες έχουν καταδείξει ότι η σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαταραχών της μνήμης, ωστόσο λίγες μελέτες έχουν εξετάσει κατά πόσο βοηθά τα άτομα που έχουν ήδη εμφανίσει τέτοια προβλήματα να βελτιώσουν την κατάστασή τους ή να αποφύγουν την επιδείνωση. Η θετική επίδραση, προσθέτει ,αν και ήπια, είναι παρόμοια με αυτή που επιτυγχάνεται με στοχευμένα φάρμακα ενάντια στην αγγειακή άνοια.

Σε κάθε περίπτωση, η σωματική άσκηση είναι ένα δωρεάν και προσβάσιμο σε όλους μέσο βελτίωσης και προστασίας της υγείας, οπότε καλό είναι να ενθαρρύνουμε τους ηλικιωμένους που εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια νοητικής κατάπτωσης να κινούνται περισσότερο.

 

Παθήσεις από Τραυματισμούς στον ώμο.

 

Αν έχεις υποστεί κάποιο τραυματισμό στον ώμο γνωρίζεις καλά πόσο επώδυνο είναι και πως χρειάζεται επίσκεψη σε ειδικό θεραπευτή για σωστή αντιμετώπιση και για πλήρη ίαση. Παρακάτω σας παραθέτω τις πιο συχνές απορίες ασθενών για να κατανοήσουμε καλύτερα πως λειτουργεί η άρθρωση του ώμου.

1.- Η άρθρωσης του ώμου έχει κάποια ιδιαιτερότητα και συχνά παρουσιάζει διάφορα προβλήματα.

Ο ώμος είναι μία  άρθρωση η οποία είναι η πιο ευκίνητη άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα. Η κινητικότητα της επιτυγχάνεται σε όλα τα επίπεδα χάριν  της σταθερότητας της. Τα μαλακά μόρια που την περιβάλλουν (τένοντες, μύες, σύνδεσμοι) συγκρατούν την άρθρωση και παράλληλα της επιτρέπουν να εκτελεί κινήσεις μεγάλου εύρους. Αυτή η  ιδιαιτερότητα έχει ως συνέπεια την αυξημένη καταπόνηση της σε συχνότερους μικροτραυματισμούς. Τα διάφορα προβλήματα στον ώμο έρχονται δεύτερα στην σειρά ως μυοσκελετικά προβλήματα μετά από την μέση.

2.- Οι διάφοροι τραυματισμοί στον ώμο απασχολούν όλες τις ηλικίες.

Προβλήματα στον ώμο μπορούν να προκύψουν συγκεκριμένα σε μικρές ηλικίες όπου  υπάρχει έντονη αθλητική δραστηριότητα, οι παθήσεις του ώμου αφορούν κυρίως τραυματισμούς στους συνδέσμους και κυρίως την εξάρθρωση του ώμου. Οι τενοντίτιδες και ρήξεις του στροφικού πετάλου είναι συνηθέστερες σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας,  σ’ αυτούς που εργάζονται χειρονακτικά, σε αθλούμενους κ.α.  Στις μεγαλύτερες ηλικίες η αρθρίτιδα του ώμου είναι το μείζων πρόβλημα, τότε έχουμε τη φθορά του αρθρικού χόνδρου. Η  συχνότητα της είναι μικρότερη από την φθορά του ισχίου και του γονάτου  αλλά είναι εξίσου επώδυνη. Ενώ τα κατάγματα στον ώμο μπορούν να συμβούν σε όλες τις ηλικίες.

3.-Παθήσεις συνδέσμων – Εξαρθρώσεις και ποια προβλήματα δημιουργούνται.

Μετά από το προφανές πρόβλημα που υπάρχει όταν βγαίνει ο ώμος η εξάρθρωση δημιουργεί κατόπιν διάφορα προβλήματα που οφείλονται στον τραυματισμό που υπέστη ο ώμος. Η πιθανότητα να υποτροπιάσει και να ξανά γίνει η εξάρθρωση, εξαρτάται το πόσο πιστά ο ασθενής ακολούθησε τις οδηγίες του θεραπευτή του, από την κάθε είδους δραστηριότητας του και λόγω χαλάρωσης της άρθρωσης  κατά τον τραυματισμό (ρήξη συνδέσμων, κατάγματα, οστικά ελλείμματα).  Η καλή τοποθέτηση της εξάρθρωσης του ώμου, οφείλεται πρώτα στην σωστή αντιμετώπιση του θέματος από ικανό και άξιο θεραπευτή και κατά δεύτερο λόγο στον ασθενή.   Η καλή  συνεργασία  των δύο θα φέρουν το ποθούμενο αποτέλεσμα.  Σήμερα  αντιμετωπίζονται με επιτυχία οι περισσότερες παθήσεις της άρθρωσης του ώμου. 

Σε άτομα μέσης ηλικίας που είναι δραστήρια λόγω επαγγελματικών, κοινωνικών και αθλητικών υποχρεώσεων, οι παθήσεις τενόντων και ρήξεις του ώμου είναι συνηθισμένες κατά κανόνα, προκαλούν πόνο και αφορούν τους τένοντες του στροφικού πετάλου του ώμου.

                                                                                                Dim.Pap.

Η Ευεργετική Άσκηση της Κολύμβησης

Η κολύμβηση είναι μια ευεργετική άσκηση. Είναι ένα άθλημα ζωής που ωφελεί το σώμα και τον εαυτό μας, γενικότερα.

H κολύμβηση είναι μια δραστηριότητα - άθληση,  που μπορεί να γίνεται σε όλη την διάρκεια της ζωής μας  και τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία, αξίζουν τον κόπο ώστε να μπούμε στο νερό. 

Δουλεύουν όλοι οι μύες του σώματος. Το κολύμπι μπορεί να βελτιώσει την γενική δύναμη ενός ατόμου, την καρδιαγγειακή λειτουργία και την αντοχή. Βέβαια σε αντίθεση με ότι παλαιότερα λεγόταν, δεν βοηθά την οστική πυκνότητα (οι ασκήσεις με βάρη ωφελούν περισσότερο την οστεοπόρωση), αλλά βοηθά σε όλες τις άλλες παθήσεις.

Η άσκηση στο νερό προκαλεί οξείες αντιδράσεις του καρδιαγγειακού και του αναπνευστικού συστήματος. Κατά τη βύθιση του σώματος στο νερό, περίπου 700ml αίματος μεταφέρονται στην ενδοθωρακική κυκλοφορία και ο καρδιακός όγκος αυξάνεται κατά 180ml. Οι αλλαγές αυτές οφείλονται στην υδροστατική πίεση που ασκεί το νερό σε κάθε σώμα που βυθίζεται σε αυτό και η οποία γίνεται αντιληπτή ως μια δύναμη αντίστασης στη διαστολή των τοιχωμάτων της θωρακικής κοιλότητας.

Ακολουθούν κατά την άσκηση, η αύξηση της καρδιακής συχνότητας, η αύξηση του όγκου παλμού και της καρδιακής παροχής κατά 30% περίπου. Ταυτόχρονα, συμβαίνει αντανακλαστική μείωση της συνολικής περιφερικής αντίστασης και του φλεβικού τόνου.

Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, η βύθιση στο νερό αυξάνει τον κεντρικό αγγειακό όγκο και μειώνει τη θερμοκρασία του σώματος με αποτέλεσμα την ανακατανομή του αίματος από την περιφέρεια στα θωρακικά αγγεία.

Γιατί πρέπει να κολυμπάτε; 

Για τα οφέλη στην υγεία και κυρίως στην καρδιά αλλά ακόμα και για την ψυχική υγεία. 

Γιατί το καθημερινό τρέξιμο είναι επίπονο,

Γιατί είναι ωραία η αίσθηση να πλέεις και να γλιστράς το νερό. 

Γιατί μπορεί καλοκαιριάτικα να μας δροσίσει.

Αν ψάχνετε για ένα καταφύγιο από την ζέστη του καλοκαιριού, τότε μια βουτιά στο νερό είναι ακριβώς είναι αυτό που χρειάζεστε. Η κολύμβηση είναι ένας τρόπος για να δροσιστείτε. Ικανοποιεί θαυμάσια την ανάγκη για ψυχαγωγία σε άτομα και οικογένειες, με την διασκέδαση στην θάλασσα, την πισίνα και τις νεροτσουλίθρες.

Με το κολύμπι ακόμα και αν είναι κανείς δρομέας και προπονείται σε τακτική βάση, μπορεί να βρει μια δραστηριότητα που διατηρεί τον καρδιακό ρυθμό χωρίς να δημιουργεί μεγάλη καταπόνηση στο σώμα μας.

Αν πάλι ένας τραυματισμός εμποδίζει να ρίξετε το βάρος σας σε ένα γόνατο ή σε έναν αστράγαλο το κολύμπι προσφέρει μια άλλη μορφή άσκησης χωρίς σκελετικές καταπονήσεις. Το κολύμπι μπορεί να βοηθήσει για μια αεροβική άσκηση χωρίς το βάρος του σώματός μας να ενοχλεί την κάθε κίνηση.

Η τακτική κολύμβηση αυξάνει την αντοχή, τη μυϊκή δύναμη και την καρδιαγγειακή λειτουργία. Μπορεί να χρησιμεύσει ως παράλληλο στοιχείο κάποιας άλλης άσκησης. Πριν από την προπόνηση στο έδαφος, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το νερό για προθέρμανση. Η σταδιακή αύξηση του ρυθμού της καρδιάς και η μυική τόνωση επιτυγχάνονται εύκολα μέσα στο νερό.

Μετά την προπόνηση στο έδαφος, λίγο κολύμπι μπορεί να σας βοηθήσει να δροσιστείτε και να χαλαρώσετε ευκολότερα.

Το κολύμπι καίει θερμίδες σε ένα ποσοστό περίπου 3 θερμίδες το χιλιόμετρο ανά κιλό σωματικού βάρους. Εάν ζυγίζετε 68 κιλά και κάνετε 30 λεπτά κολύμπι για 1,5 χιλιόμετρο, τότε θα κάψετε περίπου 900 θερμίδες σε μια ώρα. Ωστόσο, πολλοί κολυμβητές δεν κολυμπούν πολύ γρήγορα, και πολλοί δεν μπορούν να κολυμπήσουν τέτοια απόσταση ή για τόση διάρκεια.

Η ομαδική προπόνηση είτε είναι αεροβική στο νερό είτε είναι κανονική προπόνηση κολύμβησης, βοηθά το άτομα να κοινωνικοποιηθούν. Η ανταλλαγή ιστοριών, η πρόκληση του ενός με τον άλλο, και η αίσθηση ότι μοιράζεσαι τη σκληρή άσκηση, κάνει την ομαδική προπόνηση μια εμπειρία που ανταμείβει.

Υπάρχουν και άλλα ψυχολογικά οφέλη από το κολύμπι. Χαλαρώστε και κολυμπήστε. Αφήστε το μυαλό σας να περιπλανηθεί, επικεντρώνοντας μόνο στο ρυθμό των κινήσεων σας. Αυτή η μορφή του διαλογισμού μπορεί να σας βοηθήσει να αποκτήσετε ένα αίσθημα ευεξίας, φεύγοντας από το νερό ανανεωμένοι και έτοιμοι να συνεχίσετε το υπόλοιπο της ημέρας σας. Πολλά άτομα ανακαλύπτουν άμεσο όφελος από την κολύμβηση.

Αναπτύσσουν δεξιότητες ζωής, όπως την αγάπη στον αθλητισμό, τη σωστή διαχείριση χρόνου, την αυτοπειθαρχία, το να θέτουν στόχους, καθώς και την αυξημένη αίσθηση της αυτό-αξίας μέσω της συμμετοχής στο άθλημα.

Το κολύμπι δεν ενδείκνυται για χάσιμο βάρους, εξαιτίας της δροσιστικής επίδρασης του νερού.

Ενώ καίτε πολλές θερμίδες, όταν βγείτε από το νερό, αυτό το κάψιμο θερμίδων σταματά. Τα αθλήματα στην ξηρά, όπως το τρέξιμο ή το ποδήλατο μπορούν να καίνε το ίδιο ποσό θερμίδων ανά ώρα όπως το κολύμπι, αλλά μόλις σταματήσει η άσκηση συνήθως συνεχίζεται η καύση των θερμίδων για χρονικό διάστημα μέχρι και 18 ώρες μετά την προπόνηση. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν βρίσκεστε στο νερό δεν θερμαίνεστε τόσο όσο όταν είστε εκτός νερού και το σώμα σας δεν χρειάζεται να δουλέψει για να σας δροσίσει, όταν η άσκηση λήξει.

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται κατά την εφαρμογή προγραμμάτων κολύμβησης σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια . Σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια η κολύμβηση σε θερμό νερό φαίνεται να είναι σχετικά ασφαλής άσκηση, γιατί, παρά την αύξηση του προφορτίου, η μείωση των περιφερικών αντιστάσεων και η βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας επιφέρουν ευνοϊκά αποτελέσματα. Σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, η κολύμβηση πρέπει να διεξάγεται με προσοχή, γιατί αυξάνει το ενεργειακό κόστος, ενώ φαίνεται ότι ευνοεί την εκδήλωση σιωπηλής ισχαιμίας.

Συμπέρασμα: Η κολύμβηση γυμνάζει όλο το σώμα, την καρδιά, τους πνεύμονες και τους μυς με την ελάχιστη καταπόνηση των συνδέσμων και των αρθρώσεων. Ενδείκνυται για αύξηση της φυσικής σας κατάστασης, αλλά ίσως δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να διώξετε τα περιττά κιλά…

 

 

 

Ισχιαλγία Διάγνωση-θεραπεία-χρόνος αποκατάστασης

Ο πόνος που ξεκινά από την μέση και εκτείνεται προς το ένα ή το άλλο πόδι ονομάζεται ισχιαλγία. Συχνά αυτός ο πόνος αυξάνεται και επιδεινώνεται με τον βήχα και το φτάρνισμα. Μία από τις πιο συχνές αιτίες είναι η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η ισχιαλγία μπορεί να ερεθίζεται από προσωρινή τοπική παγίδευση και καταπόνηση του νεύρου ή της ρίζας του, δηλ. προκαλείται προβολή του ισχίου με αποτέλεσμα να πιέζει το ισχιακό νεύρο, με επακόλουθα να δημιουργούνται κήλες μεσοσπονδυλίων …

Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος και η κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου συχνά υποδηλώνει εκφυλιστικές αλλαγές και είναι πολύ συχνές ακόμη και σε νέα άτομα. Σπάσιμο των ινών του ινώδους δακτυλίου του δίσκου επιτρέπει να ασκήσει πίεση στην γειτονική νευρική ρίζα. Μια πολύ συχνή αιτία κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου είναι όταν σκύβουμε εμπρός και συγχρόνως πλάγια για να σηκώσουμε ένα βαρύ αντικείμενο. Αθλητές που υποφέρουν από κήλη δίσκου στο παρελθόν είχαν επεισόδια από οξείες κρίσεις (λουμπάγκο). Ανάλογα με το που βρίσκεται η κήλη σε σχέση με τη νευρική ρίζα, υπάρχουν και διαφορετικά σύνδρομα. Το σύνδρομο είναι ανάλογο με την γειτονική ρίζα που επηρεάζει τους δύο γειτονικούς σπονδύλους. 03-04 .  04-05.  05-Ι1 και Ι1 με τον πρώτο ιερό σπόνδυλο..

Συνήθως το Ι1 σύνδρομο επηρεάζει ανθρώπους άνω των 40 ετών, ενώ το Ο5 σύνδρομο είναι πιο συχνό σε μεγαλύτερες ηλικίες. Κάθε σύνδρομο έχει μια χαρακτηριστική αντανάκλαση του πόνου και χαρακτηρίζεται από επηρεασμό της αισθητικότητας, των αντανακλαστικών και της μυϊκής δύναμης.

Ο συνδυασμός λουμπάγκο και ισχιαλγίας συμβαίνει όταν ο πόνος υπάρχει στην οσφυϊκή μοίρα αλλά συγχρόνως επεκτείνετε στο πόδι και επιδεινώνεται.  Ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται μουδιάσματα στην περιοχή κατανομής του νεύρου, αδυναμία στο πόδι και μείωση των αντανακλαστικών. Ο πόνος μπορεί να αυξάνεται με το βήχα ή με την καταπόνηση και μπορεί να είναι τόσο σοβαρός ώστε η οσφυϊκή μοίρα να κλειδώνει σε πλάγια κάμψη.

Η διάγνωση επιβεβαιώνεται από τη λήψη του ιστορικού

Η κλινική εξέταση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να δείξει σκολίωση που δημιουργείται από ισχυρή προστατευτική μυϊκή σύσπαση στην οσφυϊκή περιοχή.

Η κινητικότητα στη περιοχή είναι μειωμένη και οι μύες είναι σε σύσπαση και επώδυνοι στη ψηλάφηση.

Η νευρολογική εξέταση μπορεί να δείξει μειωμένα αντανακλαστικά, μυϊκή αδυναμία ή παράλυση και μειωμένη αισθητικότητα.

Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με ακτινολογικές & μαγνητικές εξετάσεις ..

Η θεραπεία γίνεται ανάλογα της πάθησης.. πρωτεύει η ανάπαυση και σταδιακή αύξηση της δραστηριότητας για λίγες ημέρες, παίρνοντας αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και διάφορα  μυοχαλαρωτικά.

Επίσκεψη σε έμπειρο Χειροπράκτη για αύξηση της σταθερότητας της σπονδυλικής στήλης με κατάλληλη ανάταξη - τοποθέτηση και πλήρη ίαση εντός ολίγων ημερών.

Χειρουργική θεραπεία επιβάλλεται όταν ο ασθενής βρίσκεται σε στάδιο που η  περίπτωση του, με τα συμπτώματα που έχει,  δεν υποχωρεί με οποιαδήποτε αγωγή.

                                                                                                                        Dim. Pap.

Τι είναι ο Χειροπράκτης – Χειροπρακτικός ; Για ποιους λόγους πρέπει να τον επισκεφτείτε;

Είναι αυτός που πράττει δια της χειρός..!!!



Ο Χειροπρακτικός είναι ο εξειδικευμένος στην  αποκατάσταση των μυοσκελετικών του ανθρωπίνου σώματος και όχι μόνο, επίσης είναι αυτός που βοηθά στην πρόληψη την διάγνωση και την θεραπεία των ασθενών.

 Η χειροπρακτική είναι η επιστήμη υγείας η οποία μετράει πολλούς αιώνες ζωής (γνωστή από την αρχαία εποχή, Πρώτος διδάξας ο Ιπποκράτης), σήμερα είναι διαδεδομένη σε πολλές χώρες, όπως Η.Π.Α., Γερμανία, Αγγλία, Ρουμανία, Ρωσία, Τσεχία, Αυστραλία κ.λ.π., υπάρχει έδρα Χειροπρακτικής στα Πανεπιστήμια των παραπάνω χωρών και οι  Φοιτητές διδάσκονται επίσημα πλέον την Χειροπρακτική.

Η χειροπρακτική είναι το πρώτο όνομα στην αποκατάσταση των μυοσκελετικών παθήσεων των περισσοτέρων ανεπτυγμένων χωρών.


Στην χώρα μας η επιστήμη αυτή ακόμη δεν έχει την πρέπουσα θέση και είναι λυπηρό. Γίνεται βέβαια προσπάθεια για επίσημη αναγνώριση ούτως ώστε να εδραιωθεί η θέση που της αρμόζει.


Οι παθήσεις που θεραπεύει ένας χειροπράκτης οι οποίες περιλαμβάνουν αποκατάσταση είναι:



Διάφορες κακώσεις από αθλητικές δραστηριότητες και μυοσκελετικές παθήσεις,

Κακώσεις στην Σπονδυλική Στήλη,

Αυχεναλγίες, οσφυαλγίες – ισχιαλγίες,

εξαρθρώσεις και διαστρέμματα όλων των βαθμών,

τενοντίτιδες, επικονδυλίτιδες, μασάζ και πολλές άλλες.



Ο Χειροπρακτικός με ειδικές ανατάξεις (που κάνει) κυρίως στην σπονδυλική στήλη, βοηθά στην καλύτερη λειτουργία ολοκλήρου του σώματος ώστε αυτό μετά να αποδίδει τα μέγιστα. Με την παραπάνω μέθοδο μπορούμε να διαπιστώσουμε διάφορες κρυφές δυσλειτουργίες και να τις θεραπεύσουμε, (να θεραπεύσουμε δηλ. το πρόβλημα εν τη γενέσει του), οι οποίες κάποια στιγμή θα εμφανιζόταν με δυσάρεστα αποτελέσματα. Ακόμη και προληπτικά μπορεί κάποιος να επισκεφτεί έναν χειροπρακτικό για έναν πλήρη έλεγχο των μυοσκελετικών.

          Μετά από κάθε επίσκεψη σ’ έναν χειροπρακτικό ο ασθενής αισθάνεται μία άμεση βελτίωση στο πρόβλημά του η οποία του δημιουργεί ψυχολογική ανάταση με συνέπεια την γρήγορη αποκατάσταση. Έχουν αξιολογηθεί αποτελέσματα έρευνας, που έγινε σε ασθενείς (για την ίδια πάθηση) από θεραπεία χειροπρακτικής, που έδειξε ότι οι ασθενείς επιστρέφουν στην εργασία τους σε λιγότερο από τον μισό χρόνο από αυτόν, αν έκαναν θεραπεία με την παραδοσιακή ιατρική.



Αποτελέσματα μεθόδων θεραπείας χειροπρακτικής μυοσκελετικών παθήσεων έδειξαν ότι υπερτερούν έναντι όλων των άλλων  μορφών θεραπείας

O αυχένας μας, οι ωμοπλάτες, οι ραχιαίοι μύες και γενικά η σπονδυλική στήλη, η μέση μας (λεκάνη-γοφοί) καταπονούνται καθημερινά και χάνουν σταδιακά τη φυσική τους κατάσταση με συνέπεια να προκαλείται πόνος στα προαναφερόμενα μέλη ο οποίος πολλές φορές είναι ανυπόφορος. Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι (προβλήματα, που οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο σύγχρονο τρόπο ζωής) από τους κυριότερους λόγους που πρέπει να επισκεφτούμε έναν καλό Χειροπρακτικό – εφόσον δεν έχουμε βελτίωση με άλλες θεραπείες.


Η χειροπρακτική, ίσως είναι η πιο ασφαλής μέθοδος σύμφωνα με διεθνή βιβλιογραφία η οποία αναφέρει ότι ο κίνδυνος από τα χέρια του Χειροπρακτικού είναι σχεδόν ανύπαρκτος και μπορεί να εφαρμοστεί,  όπως προανέφερα , ακόμη και προληπτικά, διότι ο κάθε Χειροπρακτικός έχει μεγάλη εμπειρία λόγω του ότι απαιτούνται πολλά χρόνια μάθησης πάνω στο αντικείμενο και ξέρει σε κάθε πάθηση πώς να χρησιμοποιεί την τεχνική του. Είναι ο άνθρωπος που συμβάλει καθοριστικά στη λειτουργική αποκατάσταση των ασθενών.




                                                                                      Dim.Pap.

Η Υγρασία, η αλλαγή του καιρού και το κρύο προκαλούν πόνους στις αρθρώσεις και σε παλαιά τραύματα. Πάρτε Βότανα με αντιφλεγμονώδη δράση.

Ασθενείς με ρευματοπάθειες, με πόνους στα άκρα και όσοι επίσης υποφέρουν από μετατραυματικές αρθρίτιδες και αρθριτικά, καθώς και όσοι έχουν παλαιά κατάγματα στα πόδια ή χέρια, υποφέρουν πολύ από την υγρασία.  
Μελέτες επιστημόνων αναφέρουν ότι όσοι ζουν σε υγρό περιβάλλον, όπως π.χ. στα νησιά εμφανίζουν συχνά εκφυλιστικές αλλοιώσεις του μυοσκελετικού συστήματος, άλατα-οστεόφυτα. 

Πολλές φορές οι αλλοιώσεις αυτές παρουσιάζονται και σε αρκετά νέους ανθρώπους, όταν ο καιρός είναι υγρός.

Οι απότομες αλλαγές του καιρού και η αύξηση της υγρασίας φαίνεται ότι επηρεάζουν την υγεία ατόμων με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, όπως το βρογχικό άσθμα, η υγρή ατμόσφαιρα και η απότομη πτώση της βαρομετρικής πίεσης επηρεάζουν την ψυχική και σωματική μας υγεία. (μελαγχολία & κακοκεφιά). Σύμφωνα με νέες έρευνες, ο υγρός καιρός σχετίζεται άμεσα με ενοχλήσεις στις αρθρώσεις, κρίσεις άσθματος, ρινίτιδες, ημικρανίες, καρδιακά επεισόδια και κατάθλιψη.

Όσοι έχουν τα παραπάνω συμπτώματα καλό είναι να αποφύγουν την άσκηση σε ανοιχτούς χώρους με υψηλή υγρασία, γιατί ο υγρός αέρας μπορεί να επιδεινώσει την κατάστασή των.

Τις κρύες και υγρές ημέρες καλό είναι να ντύνεστε καλά.

Αν έχετε πιο έντονα συμπτώματα, η λήψη απλών παυσίπονων και η πολύ ελαφριά άσκηση μπορεί να σας βοηθήσουν.

Αερίζετε καλά το σπίτι και τοποθετήσετε στον χώρο σας ένα υγρόμετρο για να ελέγχετε τα επίπεδα της υγρασίας.

Αν οι αρθρώσεις σας πονάνε μόνο κατά τις περιόδους με έντονη υγρασία, η ήπια συστηματική άσκηση, κολύμπι, τζόκινγκ,  μπορεί να βελτιώσει το μυϊκό σας σύστημα και να κάνει το σκελετό σας ποιο ανθεκτικό.

Μια καλή διατροφή σε υδατάνθρακες (δημητριακά, πατάτες, ψωμί ολικής αλέσεως, όσπρια, μαύρο ρύζι, μακαρόνια) και βιταμίνη C (που αφθονεί σε φρούτα και λαχανικά) βοηθά πολύ, για να ισορροπεί το νευρικό σύστημα.

Τα βότανα που βοηθούν τον οργανισμό να καταπολεμήσει τις φλεγμονές που προέρχονται από την υγρασία είναι πάρα πολλά. Τα κυριότερα είναι τα κάτωθι.:

Ευκάλυπτος Ο ευκάλυπτος είναι δέντρο ιθαγενές. Το ευκαλυπτέλαιο είναι το συστατικό που έχει θεραπευτική δράση κατά των φλεγμονών του αναπνευστικού συστήματος, του πονόλαιμου και του άσθματος. Για να κάνουμε εισπνοές, βράζουμε νερό και ρίχνουμε φύλλα ευκαλύπτου, πευκοβελόνες, θυμάρι και λεβάντα. Οι εισπνοές γίνονται δύο ή τρεις φορές την ημέρα για περίπου μια εβδομάδα.

Κολοκυθιά Η γλυκιά κολοκύθα είναι ένα φυτό με εξαιρετικές θεραπευτικές ιδιότητες και σπουδαία δράση κατά των φλεγμονών. Η ψημένη σάρκα της γλυκιάς κολοκύθας χρησιμοποιείται ως καταπραϋντικό φάρμακο, ενώ ο ωμός πολτός χρησιμοποιείται με μαλακτικά καταπλάσματα κατά των εγκαυμάτων και κάποιων επιπόλαιων φλεγμονών.

Μελιτζάνα. Τα φύλλα της μελιτζάνας, ως κατάπλασμα για εξωτερική χρήση, έχουν μαλακτικές και επουλωτικές ιδιότητες, κυρίως για περιπτώσεις που αφορούν αιμορροΐδες, καλόγερους, εγκαύματα και φλεγμονές. Ειδικά για ότι αφορά τις αιμορροΐδες, στη λαϊκή ιατρική περιγράφεται η παρασκευή μιας σκόνης από ψημένα κοτσάνια του καρπού της μελιτζάνας. Η σκόνη αυτή τοποθετείται με βαμβάκι πάνω στις αιμορροΐδες.

Σκόρδο. Το σκόρδο ήταν για τους γιατρούς της αρχαιότητας φάρμακο για όλες τις αρρώστιες. Το σκόρδο ευεργετεί τον οργανισμό προλαβαίνοντας λοιμώξεις όπως η γρίπη, η φυματίωση και η βρογχίτιδα, καθώς και άλλες λοιμώξεις των πνευμόνων και των εντέρων. Η καλύτερη συνταγή είναι να φαγωθεί ωμό, ενώ για όσους φοβούνται την έντονη μυρωδιά του, αυτή εξουδετερώνεται με μαϊντανό, μήλο, σπόρους γλυκάνισου ή κάρδαμο.

Αλόη. Η αλόη είναι πολύ γνωστή από την αρχαιότητα.  Τις τελευταίες δεκαε­τίες δεν υπάρχει ανάγκη για την οικιακή παρασκευή αλοιφών ή αφεψη­μά­των, αφού η αλόη βρίσκεται πολύ εύκολα σε διάφορα φαρμακευτικά προϊόντα.



                                                                                               Dim.Pap.

Ποιές είναι οι αιτίες πόνου στον αυχένα

Πάνω από το 15% των ασθενών που επισκέπτονται τους οικογενειακούς τους ιατρούς σύμφωνα με μελέτες παραπονούνται για πόνο στον αυχένα. Η συχνότητα του πόνου κορυφώνεται στην ηλικία των πενήντα ετών και παρατηρείται συχνότερα σε γυναίκες παρά σε άντρες.
Ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται στην οπίσθια περιοχή του αυχένα ή να περιλαμβάνει τον ώμο, το κεφάλι, τον βραχίονα, τον πήχη και  ολόκληρο το χέρι. Υπάρχει συχνά περιορισμός των κινήσεων του αυχένα, ενώ ο ασθενής μπορεί να εμφανίζει μούδιασμα τοπικά.
Οι κυριότερες αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν πόνο στον αυχένα μας είναι:

Σύνδρομα κακής θέσης, στάσης, ή ψύξης

Η κακή στάση του σώματος, η καθιστική ζωή, η πολύωρη παραμονή μπροστά στον υπολογιστή, η ψύξη, προκαλούν πόνο του αυχένα.  Ορισμένες παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, όπως η σκολίωση, χαρακτηρίζονται από κακή θέση της σπονδυλικής στήλης συνολικά και συνδέονται με αυξημένη επίπτωση τοπικού πόνου. Επαγγελματικές δραστηριότητες, που προκαλούν αυξημένη δόνηση (π.χ. χειρισμός κομπρεσέρ), γυμναστικές δραστηριότητες που δεν γίνονται σωστά, η παχυσαρκία, το άγχος, έχουν συνδεθεί με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης πόνων κυρίως στην σπονδυλική στήλη.

Κάκωση στον αυχένα από απότομη υπερέκταση, κάμψη του αυχένα. Ο πόνος συνοδεύεται από μυϊκό σπασμό και σχετική ακαμψία.(μυϊκή διάταση).

Το αυχενικό σύνδρομο είναι ένα σύνολο εκφυλιστικών αλλαγών στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης που περιλαμβάνουν εκφύλιση των δίσκων της αυχενικής μοίρας και προοδευτική ανάπτυξη οστεοφύτων.. H ηλικία, η κακή κληρονομικότητα, η παχυσαρκία, η χρόνια καταπόνηση της σπονδυλικής στήλης συγκαταλέγονται στους παράγοντες που εμπλέκονται στην εμφάνιση του συνδρόμου.

Η ρήξη των αυχενικών δίσκων, προκαλεί πόνο, που συχνά επιδεινώνεται με τον βήχα, το φτάρνισμα και από ορισμένες κινήσεις.

Φλεγμονώδεις νόσοι με προσβολή αρθρώσεων (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα), μπορεί να εμφανίσουν πόνο στον αυχένα. Η ινομυαλγία αποτελεί πάθηση που χαρακτηρίζεται από χρόνιο διάχυτο μυοσκελετικό πόνο, δυσκαμψία, παραισθησίες, εύκολη κόπωση, μαζί με πολλαπλές ευαίσθητες αρθρώσεις με ευρεία και συμμετρική κατανομή.

Ορισμένοι όγκοι, προκαλούν μεταστάσεις ή προσβάλλουν την αυχενική μοίρα ή τον παρακείμενο εγκέφαλο, με αποτέλεσμα την εμφάνιση πόνου στον αυχένα.

Η συμπίεση των νευροαγγειακών δομών που εξυπηρετούν τα άνω άκρα, λόγω χαλάρωσης της ωμικής ζώνης, προκαλεί  πόνο στον αυχένα που  ακτινοβολεί συνήθως από το σημείο της συμπίεσης.

Διάφορες φλεγμονές,
Ορισμένοι παθογόνοι μικροοργανισμοί προσβάλλουν την περιοχή του αυχένα και παρακείμενα μόρια προκαλώντας τοπικά άλγος. Ορισμένες φορές η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη που προκαλούν αντιδραστικό πόνο στον αυχένα.

Η υπέρταση, ένα σύνηθες συστηματικό νόσημα, μπορεί να προκαλέσει κρίσεις πονοκεφάλου με αυχεναλγία.
Παθήσεις του εγκεφάλου προκαλούν πονοκέφαλο ή αυχεναλγία.

Κομβική θέση στην θεραπεία του πόνου του αυχένα κατέχει ο εντοπισμός και η θεραπεία του υποκείμενου νοσήματος ή παράγοντα που τον προκαλεί. Σημαντικά για την διάγνωση είναι τα ευρήματα της σωστής ιατρικής εξέτασης.



                                                                                      Dim.Pap.

30 λεπτά ανεβοκατέβασμα σκάλας την εβδομάδα βοηθούν το καρδιοαναπνευστικό μας.

Η άσκηση, σε οποιαδήποτε μορφή της, είναι απαραίτητη για έναν υγιή οργανισμό.

Εκτός από το γυμναστήριο, όμως, μπορείτε να ασκηθείτε κάνοντας πιο απλά πράγματα, όπως περπάτημα ή ακόμη και ανεβοκατέβασμα σκάλας.

Πώς μπορεί όμως να βοηθήσει η σκάλα έναν οργανισμό; Σύμφωνα με ερευνητές μόλις 30 λεπτά χρήσης σκάλας την εβδομάδα παρέχουν τα ίδια καρδιαγγειακά οφέλη με αντίστοιχης διάρκειας ποδηλασία.

Στο πλαίσιο της σχετικής δοκιμής, οι ερευνητές ζήτησαν από 31 υγιείς γυναίκες που έκαναν καθιστική ζωή να γυμναστούν για 10 λεπτά την ημέρα, 3 φορές την εβδομάδα, για διάστημα 6 εβδομάδων συνολικά. Στην πρώτη φάση της δοκιμής, κάποιες από τις γυναίκες έπρεπε να ανέβουν μια σκάλα με γρήγορο ρυθμό σε «σετ» των 20 δευτερολέπτων. Στη δεύτερη φάση της δοκιμής, οι γυναίκες έπρεπε να ανέβουν και να κατέβουν μια σκάλα σε «σετ» των 60 δευτερολέπτων. Τα αποτελέσματά τους συγκρίθηκαν με αυτά των υπόλοιπων γυναικών, οι οποίες ακολούθησαν αντίστοιχα προγράμματα γυμναστικής σε ποδήλατο αντί για σκάλα. Τα προγράμματα περιελάμβαναν ζέσταμα, χαλάρωση και περίοδο ανάρρωσης. Οι τελικές αναλύσεις των ερευνητών οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι και στις δύο περιπτώσεις η χρήση σκάλας βελτίωσε την καρδιοαναπνευστική φυσική κατάσταση των γυναικών κατά την περίοδο μελέτης κατά τρόπο αντίστοιχο με τη γυμναστική σε ποδήλατο.

Όπως εξηγούν οι ειδικοί, η χρήση σκάλας αποτελεί πρακτικά ένα είδος διαλειμματικής άσκησης με σπριντ, η οποία χαρακτηρίζεται από σύντομα, διακοπτόμενα «ξεσπάσματα» έντονης γυμναστικής.

 

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης

Μια πάθηση με διαρκή κούραση και πόνο σε όλους τους μυς.

Η κόπωση είναι ένα κοινό αίσθημα σε όλους μας, ένα αίσθημα αδυναμίας, εξασθένισης και απουσίας ενεργητικότητας. Σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά, σαν οι δυνάμεις να μην φτάνουν για να ανταπεξέλθουμε στο έργο της ημέρας που έχουμε μπροστά μας. Η κόπωση αποτελεί συχνό παράπονο των ασθενών που επισκέπτονται ιατρούς οποιασδήποτε ειδικότητας. Πολλές φορές οι πάσχοντες αποδίδουν αυτήν τη γενική αδυναμία και την κούραση σε ψυχολογικούς λόγους.

Το υπόψη σύνδρομο χαρακτηρίζεται από ανεξήγητο χρόνιο αίσθημα κόπωσης και είναι γνωστό από την αρχή του 19^ου αιώνος. Η κόπωση αυτή επιδεινώνεται με την σωματική άσκηση, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που συνοδεύεται από εκνευρισμό, κακή συγκέντρωση και πόνο στους μυς. Στην τότε εποχή, η νοσολογική αυτή οντότητα ονομαζόταν νευρασθένεια, η σημερινή και σύγχρονη ονομασία της είναι «Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης».

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι μια διαταραχή αγνώστου αιτιολογίας που χαρακτηρίζεται από εξουθενωτική κόπωση συνοδευόμενη από σωματικά, συστηματικά και νευροψυχολογικά συμπτώματα. Το σύνδρομο, όπως προανέφερα, δεν είναι νέο και πιθανά τα άτομα που στο παρελθόν διαγνώστηκαν, έπασχαν από μελαγχολία, νευρασθένεια κ.λ.π.

Το σύνδρομο αυτό είναι πιο συχνό στις γυναίκες από ότι στους άνδρες και η ηλικία των ασθενών κυμαίνεται από 25-45 ετών, παρόλο που διάφορες στατιστικές περιγράφουν περιπτώσεις παιδιών και υπερηλίκων.

Όπως οι ειδικοί περιγράφουν σχετίζεται με ήπιες διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος και την καθιστική ζωή κυρίως στην παιδική ηλικία. Παρά τις διαπιστώσεις αυτές δεν έχει βρεθεί ακόμη το τι προκαλεί την πάθηση. Οι παράγοντες κινδύνου που συσχετίζονται με το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης είναι το συναισθηματικό στρες, οι ορμονικές διαταραχές, οι αλλεργίες κ.λ.π.

Οι ασθένειες που συνοδεύονται από χρόνια κούραση είναι πολλές και επηρεάζουν πολλά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.

Μερικές από αυτές είναι οι εξής:

Οι διάφορες μορφές αναιμίας, ακόμη και οι πολύ σχνές (έλλειψη σιδήρου).

Οι καρδιακές παθήσεις, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια.

Οι διάφορες μορφές αρθρίτιδας και οι κακοήθεις νόσοι.

Επειδή η κούραση είναι ένα σύμπτωμα που υπάρχει σε πολλές ασθένειες , είναι σημαντικό να γίνει μια καλή κλινική και εργαστηριακή διερεύνηση του ασθενούς για να αποκλεισθούν όλες οι άλλες γνωστές αιτίες που προκαλούν κούραση.

Τα συμπτώματα του συνδρόμου είναι.:

Κόπωση που δεν οφείλεται σε σωματική άσκηση και δεν υποχωρεί με την λήψη φαρμακευτικής αγωγής.

Πόνος στους μύες και στις αρθρώσεις. (στους μύες, μπορεί να οφείλεται και στην πάθηση της ινομυαλγίας), σωματική αδυναμία, αϋπνία ή υπερβολικός ύπνος, αδυναμία συγκέντρωσης και μνήμης.

Τα κριτήρια του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης σχετίζονται τόσο με τη διάρκεια των συμπτωμάτων (περισσότερο από έξι μήνες), όσο και με τα ίδια τα συμπτώματα (πόνος στις αρθρώσεις, πόνος στα άκρα κ.λ.π.).

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι ουσιαστικά μια εσωτερική διαταραχή του οργανισμού μας και με κάποιο τρόπο, το σώμα μας εκδικείται για όλα εκείνα τα συναισθήματα που κρύβουμε κάτω από το χαλί χωρίς να τα επεξεργαστούμε.

Δεν υπάρχει κάποια εξειδικευμένη θεραπεία για το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Αρχικά συνιστάται ανάπαυση και διακοπή των δραστηριοτήτων εκείνων που επιβαρύνουν τοβ οργανισμό, θεραπευτικό μασάζ από έμπειρο Χειροπράκτη και αρχή μιας ήπιας άσκησης που ενδυναμώνει το νευρικό & μυϊκό σύστημα, αν τα συμπτώματα είναι ψυχογενή, θα βελτιωθούν με αντικαταθλιπτικά.

Ασθενείς του συνδρόμου, οφείλουν να διατηρούν δραστήρια κοινωνική ζωή και να ενθαρρύνονται για κάτι τέτοιο.

Το ποιο σημαντικό ρόλο στην θεραπευτική του συνδρόμου χρόνια κόπωσης παίζει η σωματική άσκηση. Ακόμη και η ήπια φυσική άσκηση τους ωφελεί. Για τους εντελώς αγύμναστους καλό θα ήταν να ξεκινούν με διατάσεις και ολιγόλεπτη αεροβική άσκηση, τόση ώστε να μην νιώθουν εξαντλημένοι την επόμενη ημέρα. Με την πάροδο του χρόνου, η φυσική κατάσταση βελτιώνεται σταθερά και η ανοχή στην κόπωση αυξάνει.

Εναλλακτικές θεραπείες όπως ο βελονισμός και το θεραπευτικό μασάζ από Χειροπράκτη, έχουν αποδειχθεί ωφέλιμες σε αρκετούς ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.

Τέλος είναι πολύ σημαντικό να ακολουθηθεί ένα πρόγραμμα υγιεινής διατροφής. Αποφύγετε την καφεΐνη, τον ντεκαφεϊνέ  καφέ, το αλκοόλ, το αλάτι, την ζάχαρη, τα τηγανιτά, τα λίπη και εντάξετε στη διατροφή σας τα φασόλια, το ρύζι, το ψάρι, τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα φρούτα και τα λαχανικά.

Νιώθετε  έντονη κούραση, εξάντληση, πονοκεφάλους, διαταραχές ύπνου, κ.λ.π., πολύ πιθανόν να έχετε Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης.      

                                                                                              Dim.Pap.