Η άρθρωση του γονάτου είναι
περίπλοκη αλλά σημαντική, κάθε ένας από τους συνδέσμους, διαδραματίζει και ξεχωριστό
ρόλο για την σωστή υγεία των αρθρώσεων.
Προβλήματα με
το γόνατο αντιμετωπίζουν κυρίως οι αθλητές οι οποίοι επιβαρύνουν περισσότερο
την περιοχή με τις συχνές προπονήσεις τους και όσοι είναι υπέρβαροι..
Η ρήξη
μηνίσκου και η ρήξη χιαστού είναι κάποιες από τις σημαντικότερες
παθήσεις, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν στην πιο ακραία μορφή κάποιου είδους
ακινησία μέχρι την αποθεραπεία τους.
Κάθε ένας από
τους συνδέσμους που ενώνουν την περιοχή του γονάτου, μπορεί να τραυματιστεί
είτε μόνος τους είτε μαζί με άλλους συνδέσμους. Το μεγαλύτερο ποσοστό αθλητών
που παρουσιάζει ρήξη χιαστών, έχει υπολογιστεί ότι είναι συνέπεια από δύο
παραμέτρους:
Από την απότομη αλλαγή κατευθύνσεως
και από πρόσκρουση του γονάτου σε
κάποιο εμπόδιο.
Οι μορφές που εμφανίζονται στη ρήξη χιαστού είναι;
Ρήξη Πρώτου βαθμού:
Ένας μικρός αριθμός ινών του συνδέσμου, έχει υποστεί ρήξη, η οποία με την σειρά
της δημιουργεί πόνο αλλά επιτρέπει την κίνηση στον αθλητή
Ρήξη Δευτέρου βαθμού:
Ένας μεγαλύτερος αριθμός ινών, έχει υποστεί ρήξη και έτσι ο ασθενής αρχίζει να
περιορίζει τις κινητικές του ικανότητες.
Ρήξη Τρίτου βαθμού:
Ο αθλητής έχει μεγάλη αστάθεια και δεν μπορεί πλέον να ασκηθεί γιατί πονάει
πάρα πολύ.
στα συμπτώματα της ρήξης έσω-έξω
μηνίσκου νοιώθουμε:
Μεγάλη ευαισθησία στο μέσον της άρθρωσης και πόνος
που εμφανίζεται στην εξωτερική κνήμη του γονάτου.
Η διάγνωσή της ρήξης μηνίσκου γίνεται με μία μαγνητική τομογραφία ή στις
περισσότερες περιπτώσεις μία αρθροσκόπηση που δίνει ακρίβεια στο αποτέλεσμα.
ΚΑΚΩΣΗ ΠΛΑΓΙΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΓΟΝΑΤΟΥ
Αντικειμενικό κριτήριο για το χαρακτήρα της
βαρύτητας της κακώσεως αποτελεί ο βαθμός παρεκτόπισης των αρθρικών επιφανειών.
Υπάρχουν δυο πλάγιοι σύνδεσμοι, ο έσω πλάγιος
σύνδεσμος και ο έξω πλάγιος. Ο έσω πλάγιος σύνδεσμος είναι ο ισχυρότερος
σταθεροποιητικός παράγοντας στην έσω επιφάνεια του γονάτου. Ο έξω πλάγιος
σύνδεσμος είναι στενότερος και πιο αδύνατος από τον έσω πλάγιο και εκτείνεται
από τον έξω μηριαίο κόνδυλο στην κεφαλή της περόνης. Ρήξη
του έσω πλάγιου συνδέσμου προκαλείται από βία που δρα στην εξωτερική επιφάνεια
του γονάτου και οδηγεί σε απαγωγή της κνήμης σε σχέση προς το μηρό, ενώ το γόνατο
βρίσκεται σε έκταση ή μικρή κάμψη.
Υπάρχει μεγάλο οίδημα εξαιτίας της πίεσης που
δέχθηκε κατά μήκος του έσω πλαγίου
συνδέσμου, πόνο στις κινήσεις και δυσκολία στο βάδισμα. Αντικειμενικό κριτήριο
για την εικόνα της βαρύτητας της κακώσεως αποτελεί ο βαθμός εκτόπισης των
αρθρικών επιφανειών του γονάτου. Έτσι διακρίνονται σε 1ου βαθμού, όταν η
διεύρυνση είναι μέχρι 5 χιλιοστά, 2ου βαθμού, όταν η διεύρυνση κυμαίνεται
μεταξύ 5 - 10 χιλιοστά και σε 3ου βαθμού, όταν η διεύρυνση είναι μεγαλύτερη από
10 χιλιοστά, τότε έχουμε πλήρη ρήξη όλων των ινών.
Σε ρήξη 1ου ή 2ου βαθμού δεν έχουμε σοβαρή αστάθεια,
οπότε η θεραπεία είναι συντηρητική με την μέθοδο της Χειροπρακτικής.
Εφαρμόζεται γύψινος μηροκνημικός επίδεσμος για περίπου ένα μήνα και παράλληλα
γίνονται ασκήσεις τετρακεφάλου.
Όταν η ρήξη είναι 3ου βαθμού η θεραπεία είναι χειρουργική και παράλληλα
ελέγχονται ο έσω μηνίσκος και οι χιαστοί
σύνδεσμοι. Μετεγχειρητικά εφαρμόζεται γύψος μηροκνημικός για δύο μήνες
Ρήξη του έξω πλαγίου συνδέσμου προκαλείται από βίαιη προσαγωγή της κνήμης σε
σχέση προς το μηρό αλλά δεν είναι τόσο συχνή λόγω της παρουσίας του άλλου
σκέλους.
Πρόσθιος Χιαστός Σύνδεσμος
Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος (ΠΧΣ) ανήκει στους
βασικούς συνδέσμους του γονάτου και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους
σταθεροποιητικούς μηχανισμούς της άρθρωσης του γονάτου, ο οποίος συνδέει το
κάτω άκρου του μηρού με το άνω άκρο της κνήμης. Η απώλειά του μπορεί να
προκαλέσει ένα αίσθημα αστάθειας κυρίως κατά τη διάρκεια αθλητικών
δραστηριοτήτων.
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι η κάκωση
με τις πλέον σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία του γονάτου. Συχνά συνοδεύεται και από άλλες κακώσεις του
γονάτου, ιδιαίτερα ρήξεις του έσω μηνίσκου ή και του έσω πλαγίου συνδέσμου.
Η ρήξη πρόσθιου χιαστού αποτελεί έναν από τους
σοβαρότερους και συχνότερους αθλητικούς τραυματισμούς, κυρίως σε αθλήματα που
χαρακτηρίζονται από μεγάλες επιταχύνσεις κι επιβραδύνσεις, στροφές και άλματα,
όπως το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ, το μπάσκετ, το τένις και η ενόργανη γυμναστική. Ωστόσο,
μπορεί να είναι αποτέλεσμα πτώσης ή και σύγκρουσης.
Κατά τη στιγμή της ρήξης του συνδέσμου υπάρχει
πιθανότητα να ακουστεί ένας χαρακτηριστικός θόρυβος μέσα από την άρθρωση,
παρόμοιος με σκίσιμο. Ο ασθενής παρουσιάζει οξύ πόνο, οίδημα (πρήξιμο), απώλεια
του πλήρους εύρους κίνησης της άρθρωσης, ευαισθησία στην ψηλάφηση, δυσκολία στη
βάδιση. Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος μπορεί να υποστεί μερική ή ολική ρήξη. Στη
πρώτη περίπτωση μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά με την μέθοδο της
Χειροπρακτικής, ενώ στην δεύτερη η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η
ενδεδειγμένη.
Ο ασθενής μπορεί να σηκώνεται άμεσα και να βαδίζει
με τη βοήθεια ορθοπαιδικών στηριγμάτων. Το πρόγραμμα αποκατάστασης περιλαμβάνει
σταδιακή ανάκτηση του εύρους κίνησης, ενδυνάμωση του γονάτου και ασκήσεις. Η
επάνοδος στις αθλητικές δραστηριότητες γίνεται σε διάστημα περίπου 6 μηνών, που
αποτελεί τον ελάχιστο χρόνο.
Dim.Pap.