ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑ ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥ

Διάστρεμμα αστραγάλου ονομάζουμε την μερική ή την πλήρη ρήξη ενός συνδέσμου όταν το πέλμα γυρίζει συνήθως προς τα μέσα, μ’ αυτή την κίνηση κόβονται οι σύνδεσμοι που συγκρατούν τα οστά του αστραγάλου και του πέλματος και προκαλείται στο πόδι αστάθεια.

Ένα διάστρεμμα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο του επανατραυματισμού σε μεγάλο ποσοστό όταν δεν φροντίζουμε να ‘ναι καλή η μετά-τραυματική περίοδος αυτού.

Για την αποφυγή – μείωση του επανατραυματισμού μετά την τοποθέτηση, σημαντικό ρόλο παίζει η καλή επίδεση και ορισμένες ασκήσεις αποκατάστασης που βοηθούν σημαντικά για την επαναφορά του αστραγάλου στην φυσιολογική του κατάσταση.

Η επίδεση έγκειται στον θεράποντα γιατρό – φυσιοθεραπευτή ή χειροπρακτικό, ενώ οι ασκήσεις που θα ακολουθήσουν αφορούν τον ασθενή και είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την εφαρμογή αυτών.

Αμέσως μετά τον τραυματισμό τοποθετούμε πάγο περιμετρικά του αστραγάλου για 10-15 λεπτά προς αποφυγή οιδήματος και αυξάνουμε τον χρόνο και τις φορές του πάγου ανάλογα του βαθμού του διαστρέμματος.   

Κατόπιν γίνεται εφαρμογή - τοποθέτηση της ρήξης του συνδέσμου και ακολουθεί η σωστή επίδεση του αστραγάλου. Στην συνέχεια συνιστάται α) ανάπαυση και αποφυγή όλων των δραστηριοτήτων και β) ανύψωση του ποδιού πάνω από το ύψος της καρδιάς για την μη ύπαρξη οιδήματος.

Η εφαρμογή – τοποθέτηση πρέπει να γίνεται άμεσα χωρίς καθυστέρηση διότι η θεραπεία είναι ανάλογη του χρόνου τοποθέτησης μετά τον τραυματισμό.

Η τοποθέτηση  νάρθηκα στον αστράγαλο βοηθάει στην προστασία των συνδέσμων για να βελτιωθεί η ισορροπία του τραυματισμένου ποδιού α) κατά τη διάρκεια της θεραπείας αλλά και β) κατά την μετέπειτα αθλητική δραστηριότητα.

Όταν περάσει ο χρόνος της θεραπείας και βγάλουμε την επίδεση ή τον νάρθηκα και νιώθουμε ότι ο αστράγαλος μας ανταποκρίνεται στις κινήσεις της καθημερινότητας τότε μπορούμε ν’ αρχίσουμε τις παρακάτω ασκήσεις .

Ασκήσεις για αποφυγή – μείωση του

επανατραυματισμού του αστραγάλου.

1.-Τοποθετήστε μια πετσέτα σε σχήμα ρολό κάτω από τη γάμπα και κινείστε το πέλμα ψηλά προς το σώμα με το πόδι τεντωμένο, μείνετε εκεί για 5΄΄ στην θέση αυτή, μετά τεντώσετε το πέλμα προς τα εμπρός για επίσης  5΄΄. Επιστρέψετε στην αρχική θέση και επαναλάβετε για 5 φορές.

2.-Καθίστε σ’ ένα κάθισμα και κινείστε το πέλμα σας κυκλικά προς την φορά του ρολογιού. Επαναλάβετε την κίνηση αυτή για 5 φορές. 

3.-Καθίστε στο πάτωμα με το πόδι σας τεντωμένο, περάστε μια πετσέτα κάτω από το πέλμα και τραβήξτε την πετσέτα αργά μέχρι να νιώσετε το τράβηγμα στην γάμπα σας. Μείνετε εκεί για 10΄΄ και επαναλάβετε την άσκηση για 5 φορές. (Διατατική άσκηση γάμπας).

4.-Στηριχτείτε με τα χέρια σ’ έναν τοίχο, βάλτε το ένα πόδι μπροστά και το άλλο πίσω, λυγίστε το πόδι που είναι μπροστά και το πίσω να παραμείνει τεντωμένο με το πέλμα κολλημένο στο έδαφος. Μείνετε εκεί για 10΄΄. Επαναλάβετε για 5 φορές. (Διατατική άσκηση γάμπας).

5.-Καθίστε στο πάτωμα με το γόνατό σας ελαφρά λυγισμένο. Περάστε μια πετσέτα κάτω από το πέλμα, τραβήξτε σιγά – σιγά την πετσέτα μέχρι να νιώσετε τράβηγμα στο κάτω μέρος της γάμπας σας και στην φτέρνα. Μείνετε σ’ αυτήν τη θέση για 10’’ και επαναλάβετε την άσκηση 5 φορές. (Διατατική άσκηση φτέρνας).

6.-Καθίστε σε μια καρέκλα με τα πόδια σας να πατούν στο έδαφος, ενώστε τα πέλματά σας και πιέστε τα μεταξύ τους για διάστημα 5’’, επαναλάβετε την άσκηση 5 φορές.

7.-Δέστε ένα λάστιχο στο πόδι ενός τραπεζιού. Καθίστε σε μια καρέκλα με τα πόδια σας να πατούν στο έδαφος, περάστε την άλλη άκρη του λάστιχου στο εσωτερικό σας πόδι και τραβήξτε το με το πέλμα σας προς τα έσω για 5΄΄, επαναλάβετε την άσκηση 5 φορές.  

8.-Δέστε ένα λάστιχο στο πόδι ενός τραπεζιού. Καθίστε στο πάτωμα με το πόδι σας τεντωμένο μπροστά. Περάστε την άλλη άκρη του λάστιχου στο πέλμα σας στο ύψος των μεταταρσίων και τραβήξτε το προς το σώμα σας. Μείνετε σε αυτήν τη θέση για 5΄΄ και επαναλάβετε για 5 φορές. 

9.-Ισορροπήστε πάνω στο τραυματισμένο σας πόδι για 15΄΄-30΄΄. Επαναλάβετε την άσκηση 10 φορές την ημέρα.

Καλή Επιτυχία.

Dim.Pap.

ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ -- Η ΝΟΣΟΣ ΠΟΥ ΒΛΑΠΤΕΙ ΥΠΟΥΛΑ

          Είναι η νόσος που βλάπτει την υγεία μας χωρίς να γίνεται αντιληπτή, γι αυτό οι ειδικοί  την  χαρακτηρίζουν  ως  ύπουλη  νόσος.   Κατατάσσεται  στις   ρευματοειδείς παθήσεις που εντοπίζεται  κυρίως  στις αρθρώσεις  των  πάνω  και κάτω άκρων  αλλά  και  της σπονδυλικής στήλης  (σπονδυλαρθρίτιδα  ή  σπονδυλοαρθροπάθεια). Βλάπτει  τους χόνδρους των αρθρώσεων και δημιουργεί οστική υπερπλασία μέσα στην άρθρωση με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οστικές προεξοχές, τα λεγόμενα οστεόφυτα ή άλατα.

Η διάγνωσή της γίνεται με κλινική εξέταση και με μια ακτινογραφία.

Παλαιότερα λέγαμε ότι είναι πάθηση της τρίτης ηλικίας, λόγω γήρανσης των οστών, σήμερα οι έρευνες έδειξαν ότι, η αργή εξέλιξη είναι εκείνη που ευθύνεται για τα συμπτώματα που παρουσιάζονται στην μεγάλη ηλικία. Στην παραπάνω έρευνα διαπιστώθηκε ότι η νόσος εμφανίζεται και σε νέους ανθρώπους όταν κυρίως υπάρχει τραυματισμός κάποιου χόνδρου, ή επιβάρυνση των χόνδρων με μεγάλα φορτία για μεγάλο χρονικό διάστημα.   Επίσης ότι στις γυναίκες, η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται σε διπλάσια συχνότητα από ότι στους άνδρες.

Τα συμπτώματά της οστεοαρθρίτιδας εμφανίζονται σιγά – σιγά και σταδιακά με πόνο, ο οποίος μεγαλώνει, όσο μεγαλώνει χρονικά η πάθηση και βελτιώνεται η πάθηση και μειώνεται ο πόνος όταν αναπαύεται ο ασθενής.

Όταν η πάθηση βρίσκεται σε προχωρημένα στάδια τότε έχουμε διόγκωση και παραμόρφωση της άρθρωσης. Επίσης κατά την κίνηση μιας άρθρωσης, μερικές φορές, ακούγεται κάποιος ήχος ο οποίος οφείλεται στην τριβή των οστών της άρθρωσης διότι δεν υπάρχει ο προστατευτικός χόνδρος.

Όπως και σε κάθε πάθηση, ο σκοπός της θεραπείας είναι η ανακούφιση του ασθενούς από τον πόνο, στην οστεοαρθρίτιδα, επί πλέον του πόνου, μέλημά μας είναι να βελτιώσουμε την κινητικότητα των αρθρώσεων και κυρίως να συγκρατήσουμε την περαιτέρω καταστροφή του χόνδρου. Όλα αυτά επιτυγχάνονται με θεραπεία η οποία περιλαμβάνει τρεις φάσεις.

Η πρώτη φάση γίνεται χωρίς φαρμακευτική παρέμβαση, περιλαμβάνει πρόγραμμα ανάλογα με τον βαθμό της πάθησης, όπως α) ασκήσεις για ενδυνάμωση των μυών της άρθρωσης, β) ελάττωση του βάρους μας, γ) χρησιμοποίηση διαφόρων βοηθημάτων όπως μπαστούνια και νάρθηκες, δ) ανάπαυση και αποφυγή από έντονες δραστηριότητες.

Η δεύτερη φάση περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή όπως την λήψη αντιφλεγμονωδών και αναλγητικών φαρμάκων, την χρησιμοποίηση διαφόρων κρεμών και προϊόντων φυτοθεραπείας που έχουν αναλγητική δράση.

Η  τρίτη φάση είναι η της χειρουργικής θεραπείας, δηλ. όταν με φαρμακευτική αγωγή δεν έχουμε την ανάλογη θεραπεία και οι ασθενείς παρουσιάζουν έντονες κινητικές διαταραχές τότε γίνεται  π.χ. χειρουργική αρθροπλαστική γόνατος ή ισχίου και οστεοτομία  κνήμης, μηριαίου κ.λ.π.

Η έγκαιρη διάγνωση και η ορθή θεραπευτική παρέμβαση μπορούν να βοηθήσουν την κάθε περίπτωση. Η κακή διάγνωση και θεραπεία οδηγούν στο να έχουμε μη αναστρέψιμες βλάβες στις αρθρώσεις.
Και μη ξεχνάτε πως η σωματική άσκηση είναι το Νο 1 για την αντιμετώπιση της αρθρίτιδας.

Dim.Pap.

Δ υ σ κ α μ ψ ί α “Αρθρώσεις που δεν Υπακούουν”

Δυσκαμψία ονομάζουμε τον περιορισμό - την δυσκολία στην κίνηση των αρθρώσεων μετά από ξεκούραση – ανάπαυση του σώματος μας.

Όταν λοιπόν οι αρθρώσεις μας δε υπακούουν στις εντολές του εγκεφάλου λέμε ότι κάτι περίεργο μας συμβαίνει και ενδεχομένως να είναι κάποιο σύμπτωμα ρευματικής πάθησης.

Μια μορφή δυσκαμψίας παρουσιάζεται στο πρωινό ξύπνημα, δεν μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι μας εύκολα και στη συνέχεια να πραγματοποιήσουμε τις απαραίτητες κινήσεις. Αυτή η μορφή κρατάει περισσότερο από μισή ώρα και έχει σχέση με ρευματικές παθήσεις.

Μια άλλη μορφή δυσκαμψίας είναι αυτή που έρχεται από ακινησία, είναι έντονη και διαρκεί λίγα λεπτά. Σ’ αυτή λέμε ότι μπορεί να έχει σχέση με οστεοαρθρίτιδα.

Οι παραπάνω μορφές παρουσιάζουν δυσκαμψία στην μέση στον αυχένα και γενικά στο μυϊκό σύστημα, τα χαρακτηριστικά αυτών είναι ότι φέρνουν πόνο σε όλο το μυοσκελετικό σύστημα..

Η Δυσκαμψία είναι μια σοβαρή πάθηση που δυσκολεύει την καθημερινότητά μας, περιορίζει τις δραστηριότητές μας και αναγκάζει πολλούς από εμάς να εγκαταλείψουμε την εργασία μας.

Η παχυσαρκία και η χρόνια καταπόνηση των αρθρώσεων (οποιασδήποτε μορφής), αυξάνουν  την πιθανότητα να εκδηλωθεί η υπόψη πάθηση.

Όταν τα προαναφερθέντα συμπτώματα επιμένουν και επιδεινώνουν την κατάσταση μας τότε πρέπει να βρούμε την κατάλληλη λύση. Να επισκεφθούμε έναν ειδικό γιατρό για να μας δώσει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ή να επισκεφθούμε κάποιον φυσιοθεραπευτή – ειδικό χειροπρακτικό που με τις ειδικές μαλάξεις – ανατάξεις κ.λ.π. θα βοηθήσει για την καλύτερη λειτουργία ολοκλήρου του σώματος.

Ο κάθε ένας από εμάς, όταν διαπιστώσει συμπτώματα της πάθησης, μπορεί να κάνει απλές ασκήσεις για πέντε (5) λεπτά, για ανακούφιση,

όπως π.χ.

Να στρίψουμε, πολύ μαλακά, δεξιά – αριστερά τον αυχένα μας.

Να φέρουμε στην ανάταση και έκταση τα χέρια μας προβάλλοντας τα στήθη μας.

Να στρίψουμε δεξιά – αριστερά τον κορμό μας για ενίσχυση των ραχιαίων μυών.

Να κινήσουμε τους ώμους μας κυκλικά προς τα εμπρός και προς τα πίσω και,

Να κάνουμε επικύψεις με τα πόδια στην διάσταση και, ελαφριές διατάσεις για κίνηση των αρθρώσεων και ενίσχυση των ισχιακών νεύρων.

Dim.Pap.

ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗ ΣΤΕΝΩΣΗ

Σπονδυλική Στένωση χαρακτηρίζουμε, την μείωση του χώρου μεταξύ δύο σπονδύλων, με αποτέλεσμα να συμπιέζονται και να τραυματίζονται τα αντίστοιχα νεύρα του χώρου αυτού. Η υπόψη στένωση προκαλείται: α) από την παρουσία οστεόφυτων λόγω οστεοαρθρίτιδας, β) από εκφυλισμό των μεσοσπονδυλίων δίσκων με παρουσία κήλης, γ) από κάποιον τραυματισμό που προήλθε από τροχαίο ατυχήματα και δ) από σήκωμα βάρους χωρίς προστασία.

Όλα τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα να μειώνουν τον χώρο μεταξύ των σπονδύλων, με συνέπεια οι σπόνδυλοι αλλά και τα μαλακά μόρια που στηρίζουν να μετακινηθούν, τραυματίζοντας τα αντίστοιχα νεύρα τα οποία προκαλούν τον πόνο.

Τα συμπτώματα της στένωσης είναι:

Α) πόνος που προχωρεί έως τα άκρα (άνω – κάτω) και υποχωρεί αυτός, όταν ο ασθενής κάνει κινήσεις που διευρύνουν τον χώρο της στένωσης π.χ. όταν κάμψει τον σώμα του προς τα εμπρός με αποτέλεσμα να αποσυμπιέζονται τα νεύρα του υπόψη χώρου.  Β) Αδυναμία στα άκρα, Γ) Βελόνιασμα ή κάψιμο της περιοχής  Δ) απώλεια ισορροπίας και  Ε) ακαμψία.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η συχνότητα της Θεραπείας μπορεί να είναι και καθημερινή, (ανάλογα της περίπτωσης), ή τρεις φορές της εβδομάδα από ειδικό φυσιοθεραπευτή ή χειροπρακτικό ο οποίος επαναφέρει την σωστή ανατομική διάταξη του σκελετού χρησιμοποιώντας ειδικούς χειρισμούς.  Ο σκοπός της αποκατάστασης είναι να ισχυροποιηθεί το μυϊκό σύστημα και να βελτιωθεί η λειτουργικότητα της σπονδυλικής στήλης. Η θεραπεία ολοκληρώνεται με οδηγίες και ασκήσεις στο σπίτι.

Όταν η πάθηση είναι επιβαρυμένη με χρόνια προβλήματα και υπάρχουν νευρολογικά συμπτώματα τότε απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση.

Για να έχουμε αποτελέσματα και καλύτερη ποιότητα ζωής πρέπει να βελτιώσουμε την κινητικότητα μας, να ακολουθούμε κάποιο πρόγραμμα ασκήσεων (π.χ.  κολύμπι  κ.α.)  το οποίο έχει σχεδιαστεί για τις ανάγκες μας.

Dim.Pap.

ΣΩΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΗΣΗ Η/Υ

Προβλήματα που απασχολούν πολλούς από εμάς, όπως πόνος στον αυχένα -ωμοπλάτη - μέση, τενοντίτιδες στους καρπούς, μουδιάσματα στα χέρια, γενικά πονοκέφαλοι και σωματικοί πόνοι, μπορούν να καθυστερήσουν ή να αποφευχθούν εάν εφαρμόζουμε πιστά τη σωστή σωματική στάση. Τα παραπάνω προβλήματα συνήθως δημιουργούνται σταδιακά, σπάνια όμως θα οδηγήσουν σε σοβαρές και μακροχρόνιες παθήσεις που ενδεχομένως να επηρεάσουν και άλλα μέλη του σώματος.

       Αν δεν τηρήσουμε κάποιες βασικές αρχές για την σωστή στάση του σώματος, όσες συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπείες να κάνουμε, τα αποτελέσματα αυτών θα είναι παροδικά και χωρίς αποτέλεσμα.

       Αν εργάζεστε για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε υπολογιστή, μπορείτε να προλάβετε την κόπωση  κάνοντας συχνά  ολιγόλεπτα διαλείμματα των 3 (τριών) ή 5 (πέντε) λεπτών, διάφορες κινήσεις με το σώμα μας, κυρίως διατάσεις,  ή λίγα βήματα εντός της αιθούσης. Όλα αυτά βοηθούν το σώμα να ξεπιαστεί και το βλέμμα να ξεκουραστεί.

      Τα μέλη του σώματος που ενοχλούνται συχνότερα και περισσότερο από την πολύωρη χρήση του υπολογιστή είναι ο ώμος, ο αυχένας και η πλάτη και το αίσθημα που νιώθουμε είναι πόνος, ο οποίος οφείλεται στη κακή στάση του σώματος.

      Καλόν είναι να προσαρμόσετε το περιβάλλον σας και να διευθετήσετε τον εξοπλισμό του υπολογιστή σας για να διευκολυνθεί και να ‘ναι  άνετη η στάση του σώματος. Η σωστή θέση του καθίσματος είναι αυτή που πρέπει να διατηρεί τις φυσιολογικές καμπύλες της σπονδυλικής στήλης, τα γόνατα να βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο από τα ισχία και οι μηροί μας να βρίσκονται σχεδόν σε παράλληλη θέση με το πάτωμα.  

Τοποθετήστε στην μέση σας ένα μαξιλαράκι ούτως ώστε να σχηματίζεται γωνία 90 μοιρών περίπου στην άρθρωση του ισχίου.

         Για να νιώθουμε άνετα και ξεκούραστα πρέπει η οθόνη του υπολογιστή να βρίσκεται στην ευθεία, ακριβώς μπροστά μας, σε απόσταση περίπου 40 cm, στο ύψος των ματιών και όχι μπροστά από παράθυρο διότι επιβαρύνει την υγεία των ματιών. Το πληκτρολόγιο πρέπει να βρίσκεται ακριβώς μπροστά από την οθόνη για να βοηθά το βλέμμα μας να κοιτάζει μόνο ευθεία, ενώ για να διατηρούμε το σωστό ύψος των χεριών και των καρπών μας, πρέπει να προσαρμόσουμε την καρέκλα του γραφείου μας έτσι ώστε το πληκτρολόγιο και το ποντίκι να βρίσκονται χαμηλότερα από τους αγκώνες μας.

Κρατήστε το κεφάλι σας ευθεία και το πηγούνι προς τα μέσα.

Τα χέρια σας από τον ώμο ως τον αγκώνα πρέπει να είναι παράλληλα του κορμού σε χαλαρή θέση και να έχετε τις παλάμες και τα δάχτυλα χαλαρά όταν πληκτρολογείτε.

Όταν  μετά από παρατεταμένη χρήση Η/Υ , νιώσετε  πονοκέφαλο,   πόνο - κόπωση και ερεθισμό στα μάτια, θολή όραση κ.α. πρέπει να πάρετε άμεσα μέτρα, επίσκεψη σε οφθαλμίατρο  και να τοποθετήσετε φίλτρο στην οθόνη για να απορροφά την ενοχλητική  εικόνα.  

Σύμφωνα όμως με κλινικές μελέτες,  η κόπωση των ματιών λόγω χρήσης του υπολογιστή δεν επιφέρει σοβαρές ή μακροχρόνιες συνέπειες.

Dim.Pap.

TA ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ:

Η Χειροπρακτική είναι ο Τομέας της Υγείας που δεν χρησιμοποιεί φάρμακα, γι αυτό η διάρκεια της θεραπείας μιας πάθησης εξαρτάται:  α) από τον οργανισμό του ασθενούς, β) από το είδος της πάθησης και τη σοβαρότητα αυτής, (κυρίως αν υπάρχουν προηγούμενοι τραυματισμοί), γ) από την ηλικία και την ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς, δ) από τη διατροφή και το περιβάλλον του ασθενούς, ε) από την φύση της εργασίας του και στ) από το αν ο ασθενής ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του Χειροπράκτη μετά το τέλος κάθε επίσκεψης.

Dim.Pap.