Ισχιαλγία

Είναι αδελφή ή ξαδέλφη μπορούμε να πούμε της οσφυαλγίας.
Με τον όρο ισχιαλγία εννοούμε τον πόνο που επεκτείνεται από την περιοχή του ισχίου (γλουτού) κατά μήκος του μηρού και της γάμπας αλλά και έως τα άκρα των δακτύλων. Αυτό οφείλεται σε πίεση του ισχιακού νεύρου (εξ’ ού και το όνομα της πάθησης) από κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου της οσφυϊκής μοίρας.

Η ισχιαλγία παρουσιάζεται συνήθως ξαφνικά ή σταδιακά σε διάστημα λίγων ημερών μετά από απότομη κίνηση ή σήκωμα βάρους, αλλά πολλές φορές χωρίς καμία αιτία (απλή ισχιαλγία). Ο πόνος συνοδεύεται συχνά με μούδιασμα ή και με μυϊκή αδυναμία που μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στο βάδισμα με σύρσιμο του ποδιού (Οξεία φάση ισχιαλγίας).

Πολλές φορές παθαίνουμε ισχιαλγία λόγω κάποιας κάκωσης, όπως π.χ. όταν κάποιος σηκώσει απότομα ένα μεγάλο βάρος ή λόγω φθοράς που προϋπάρχει στον μεσοσπονδύλιο δίσκο χωρίς αυτό να είναι “τόσο” γνωστό. Στατιστικές μελέτες έδειξαν ότι προβλήματα απλής ή οξείας ισχιαλγίας μπορεί να παρουσιαστούν τόσο σε άτομα που ασχολούνται με βαριά χειρωνακτικά επαγγέλματα όσο και σε άτομα που δεν έχουν κανένα προηγούμενο ιστορικό πρόβλημα (στην λεκάνη) με αυτήν την πάθηση.

Είναι η πάθηση που δεν έχει προτίμηση ηλικιών, μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες. Είναι λάθος να υποστηρίζουμε ότι είναι πάθηση της μεγάλης ηλικίας ή συμβαίνει μόνο σε άτομα με μακροχρόνιο ιστορικό πρόβλημα, μπορεί να παρουσιαστεί και σε άτομα χωρίς κανένα προηγούμενο ιστορικό στη μέση.

Και δεν πρέπει πάντα να υπάρχει επιστημονική απόδειξη (για να πειστεί κάποιος) για την θεραπεία της, η θεραπεία της ισχιαλγίας γίνεται και με απλές αλλά θεραπευτικές έλξεις – τοποθετήσεις. Είναι λυπηρό το φαινόμενο να μη γνωρίζουν “οι ειδικοί” ότι η υπόψη πάθηση θεραπεύεται και με άλλες μεθόδους.

Σε πολλές των περιπτώσεων ισχιαλγίες η αποκατάσταση γίνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, ωστόσο υπάρχουν και οι περιπτώσεις που χρήζουν περισσότερο χρόνο θεραπείας και προσοχής και η επιστροφή στις φυσιολογικές δραστηριότητες του ασθενούς οφείλεται αποκλειστικά σ’ αυτόν, διότι όταν δεν γίνει σωστή θεραπεία υπάρχει η πιθανότητα υποτροπής της πάθησης, οπότε έχουμε νέο επεισόδιο ισχιαλγίας και διπλασιάζεται ο χρόνος της νέας αποκατάστασης – σταθεροποίησης.

Όταν υπάρχουν χρόνιες και μόνιμες καταστάσεις οξείας ισχιαλγίας χρήζουν οπωσδήποτε χειρουργικής επέμβασης για αφαίρεση της κήλης του μεσοσπονδυλίου δίσκου ή και τμήματος αυτού..

Dim. Pap.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΕΡ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ

Σύνδρομο υπέρ προπόνησης

1.- Σε φυσιολογικές συνθήκες οι άνθρωποι ασκούνται για κοινωνικούς λόγους, για χαλάρωση ή για να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση. Όταν όμως ο μόνος στόχος είναι η απώλεια βάρους ή ο έλεγχος του σχήματος του σώματος, το πρόγραμμα ασκήσεως μπορεί να βγει εκτός ελέγχου, τότε οι ασκούμενοι αναπτύσσουν εξάρτηση στην άσκηση διαταραχή της όρεξης, αλλά και είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κατάθλιψης και άλλων ψυχολογικών προβλημάτων.

Είναι φανερό ότι η κακή ενεργειακή ισορροπία (που εκδηλώνεται όταν ένας άνθρωπος χρησιμοποιεί περισσότερες θερμίδες απ όσες καταναλώνει) μπορεί να οδηγήσει σε υπέρ κινητικότητα. Όπως ακριβώς οι ανορεκτικοί περιορίζουν στο ελάχιστο το φαγητό τους για να αδυνατίσουν και λένε ότι αισθάνονται μια χαρά, έτσι και οι άνθρωποι που ασκούνται υπερβολικά πολύ διαπιστώνουν ότι όσο περισσότερα κιλά χάνουν τόσο πιο δραστήριοι αισθάνονται.

2.- Η πολλή άσκηση μπορεί να βλάπτει αντί να ωφελεί. Ή ακόμα χειρότερα: υπάρχουν άνθρωποι που καταλήγουν εξαρτημένοι από την άσκηση και παρουσιάζουν στερητικά συμπτώματα όταν τη διακόπτουν, όπως ακριβώς άλλοι καταλήγουν εξαρτημένοι από τις συνεχείς δίαιτες ή εξαρτημένοι από ουσίες (καπνός, αλκοόλ, φάρμακα).

Ειδικοί υποστηρίζουν ότι η αφύσικα πολλή άσκηση μπορεί να είναι καταστροφική για το σώμα και τη ψυχή.

Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να ασκείται κανείς πάρα πολύ και επί πολύ καιρό για να παρουσιάσει στερητικά συμπτώματα μόλις διακόψει την άσκηση. Ερευνητές στο θέμα της υπέρ προπόνησης έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η άσκηση προκαλεί ένα αίσθημα ευεξίας, το οποίο εξαφανίζεται όταν διακόπτεται η γυμναστική. Η έλλειψη του αισθήματος ευεξίας μπορεί κάλλιστα να αποτελεί έναν από τους λόγους για τους οποίους οι ασκούμενοι συνεχίζουν το πρόγραμμά τους πολύ περισσότερο απ όσο είναι φυσιολογικό.

3.- Οι υπερβολές όμως, έχουν πάντοτε βαρύ τίμημα. Στην περίπτωση της άσκησης, το τίμημα είναι το σύνδρομο της υπερβολικής προπόνησης , ένα σύνολο διαταραχών που κυμαίνεται από στομαχικά προβλήματα έως επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς.

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα ακραία επίπεδα ασκήσεως προκαλούν επίσης δραματική μείωση των επιπέδων γλουταμίνης (μιας ουσίας με ζωτική σημασία για τη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος), με επακόλουθο να είμαστε πιο επιρρεπείς στο κρυολόγημα και άλλες ιώσεις.

Τα δεινά, όμως δεν σταματούν εδώ. Ο ασκούμενος οργανισμός έχει ανάγκη την ξεκούραση για να αναρρώσει από τις πιέσεις που του ασκεί η γυμναστική. Όταν ο χρόνος ξεκούρασης είναι ανεπαρκής, οι μύες δεν αναρρώνουν και τελικά σταματά η βελτίωση του σωματικού σχήματος. Πολλοί ασκούμενοι θεωρούν ότι η στασιμότητα της εμφάνισής τους αποτελεί ένδειξη ότι πρέπει να γυμναστούν ακόμα πιο σκληρά. Μακροχρόνια αυτός ο φαύλος κύκλος οδηγεί σε χρόνια κόπωση και σε ψυχική - σωματική εξάντληση.

Μερικοί άνθρωποι που έχουν εθιστεί στην άσκηση ενδεχομένως να χρειάζονται θεραπεία. Οι ασκούμενοι αυτοί συμπεριφέρονται όπως όλοι οι εθισμένοι. Θέτουν την άσκηση ως απόλυτη προτεραιότητα στη ζωή τους και έρευνες έδειξαν ότι συχνά παρουσιάζουν ψυχικές διαταραχές.

4.- Τα κρούσματα του συνδρόμου αυξάνονται διαρκώς τα τελευταία χρόνια, διότι ολοένα και περισσότερος κόσμος γυμνάζεται πέρα από τα φυσικά όρια, τις αντοχές και τις ικανότητές του. Η πλειονότητα των ασθενών είναι άνθρωποι ηλικίας 30 έως 50 ετών, οι οποίοι είτε ανακαλύπτουν ξαφνικά την άσκηση και της αφιερώνονται ολόψυχα είτε αντιμετωπίζουν πρόβλημα βάρους και θέλουν να αδυνατίσουν. Στην παιδική ηλικία, το σύνδρομο υπέρ προπόνησης παρατηρείται σε παιδιά που χρησιμοποιούν την άσκηση ως μέσον αδυνατίσματος ή κάνουν πολλά λάθη τον πρώτο καιρό που ασχολούνται με ένα άθλημα.

Ο πόνος την ώρα της άσκησης είναι το πρώτο σύμπτωμα του συνδρόμου. Ο πόνος εκδηλώνεται συνήθως στους μεγάλους μυς του σώματος (όπως τετρακέφαλους μηριαίους, στους μυς της μέσης, στους κοιλιακούς, στους θωρακικούς και στους οπίσθιους μηριαίους), αλλά οι ασκούμενοι τον αγνοούν και συνεχίζουν την προπόνησή τους.

Μετά το πέρας της προπόνησης, ο πόνος επιστρέφει – αυτή τη φορά στους τένοντες. Ο ασκούμενος μπορεί να καθίσει για λίγο να ξεκουραστεί, αλλά όταν προσπαθήσει μετά να κινήσει μια άρθρωση να μην μπορεί. Υπάρχει επίσης περίπτωση να διαπιστώσει το επόμενο πρωί, την ώρα που σηκώνεται από το κρεβάτι, ότι πονάει φρικτά σε κάποιον τένοντα και δεν μπορεί να κινήσει το πόδι ή το χέρι του. Οι τένοντες που πλήττονται κυρίως από την υπέρ προπόνηση είναι ο αχίλλειος και ο επιγονατιδικός στα πόδια, καθώς και οι εκτείνοντες των αγκώνων, ο υπέρ ακάνθιος και ο δικέφαλος στα χέρια.

Με το πέρασμα των ημερών, ο ασκούμενος αρχίζει να νιώθει ενοχλήσεις ή πόνο στη σπονδυλική στήλη, στους γλουτούς, στα γόνατα και στους ώμους γενικώς, σε κάθε άρθρωση του σώματός του. Στις μικρές ηλικίες, οι ενοχλήσεις αυτές οφείλονται σε επιβάρυνση των χόνδρων των αρθρώσεων λόγω της υπερβολικής άσκησης, ενώ στις μεγάλες σε εκφυλιστικές αρθροπάθειες. Π.χ. ένας αγύμναστος 45άρης που έχει προδιάθεση στην ανάπτυξη αρθροπάθειας είναι πολύ πιθανόν να νιώσει έντονο πόνο στο γόνατό του, αν παίξει μπάσκετ επί 2 ώρες.

Αν οι ασκούμενοι αγνοήσουν τον πόνο και τις ενοχλήσεις και συνεχίσουν να ασκούνται, έχουν αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξουν κάποια από τις μακροχρόνιες εκδηλώσεις του συνδρόμου. Η επιτάχυνση της φυσιολογικής φθοράς στους χόνδρους των ισχύων, των γονάτων καθώς και στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, είναι μια πολύ συχνή μακροχρόνια συνέπεια. Οι ασθενείς που παρουσιάζουν επιταχυμένη φθορά των χόνδρων αναπτύσσουν συχνά οστεοαρθρίτιδα η οποία μετά το 60^ο έτος ζωής αντιμετωπίζεται με ολική αντικατάσταση της προσβεβλημένης αρθρώσεως. Όσοι εξάλλου παρουσιάζουν φθορά των μεσοσπονδυλίων δίσκων μπορεί να αναπτύξουν στενωτική δισκοπάθεια, μια κατάσταση που προκαλεί νευραλγία στα κάτω άκρα. Η υπερβολική άσκηση μπορεί επίσης να καταπονήσει τους μυς, (οι καταπονημένοι μυς είναι επιρρεπείς στις θλάσεις) αλλά και το καρδιαναπνευστικό σύστημα.

5.- Τα οστά επίσης πλήττονται από την υπερβολική άσκηση. Στους ασκούμενους παρατηρούμε συνήθως δύο ειδών κατάγονται. Τα συμπιεστικά και τα ρωγμώδη τριχοειδή. Τα ρωγμώδη τριχοειδή αφορούν κυρίως τα οστά των χεριών και των ποδιών και είναι τόσο μικρά που δύσκολα απεικονίζονται στις απλές ακτινογραφίες. Συνήθως γίνεται αξονική ή μαγνητική τομογραφία για να εντοπιστούν. Τα κατάγματα αυτά προκαλούνται από τις μεγάλες και επαναλαμβανόμενες πιέσεις (φορτίσεις) που ασκούνται στα οστά και οφείλονται στο ότι οι μύες δεν αντέχουν άλλο και δεν μπορούν πλέον να προστατεύσουν τον σκελετό.

Την ώρα της υπερβολικής άσκησης είναι φυσικό κάποιος μεσοσπονδύλιος δίσκος να πιέζει για απειροελάχιστο χρόνο κάποιο νεύρο, αυτό είναι αρκετό για την έναρξη κάποιας οσφυαλγίας.

Η αντιμετώπιση όλων αυτών των δεινών ποικίλλει ανάλογα με το πρόβλημα

Η χρόνια κόπωση αντιμετωπίζεται με ξεκούραση, βιταμινοθεραπεία, μαλάξεις για βελτίωση της οξυγονώσεως, σωστή διατροφή και θεραπεία.

Τα κατάγματα χρειάζονται τοποθέτηση, ακινητοποίηση, φυσιοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή

Οι θλάσεις των μυών αντιμετωπίζονται με φυσιοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή.

Οι αρθροπάθειες και η στενωτική δισκοπάθεια συνήθως αντιμετωπίζονται με μαλάξεις από ειδικό Χειροπρακτικό και σε ελαφριές καταστάσεις με φαρμακευτική αγωγή. Αν όμως εξελιχθούν πολύ δεν αποκλείεται να χρειαστεί και χειρουργική αντιμετώπιση (αρθροπλαστική και αντικατάσταση μεσοσπονδύλιου δίσκου, αντιστοίχως).

Το 70% των ασθενών που τελικά χειρουργούνται κατορθώνουν να γυμναστούν και πάλι, αλλά πολύ ηπιότερα απ όσο πριν (τα ομαδικά αθλήματα είναι ως επί το πλείστον απαγορευτικά, ενώ οι ασκήσεις πρέπει να είναι μέτριας έντασης).

Είναι πλέον γνωστό ότι η υπερβολική προπόνηση καταστρέφει τα οστά και τις αρθρώσεις, προκαλεί κατάγματα που δεν

απεικονίζονται στις απλές ακτινογραφίες, οδηγεί στη δισκοπάθεια στην οσφυαλγία – ισχιαλγία και εξαντλεί τον οργανισμό…

Η υπέρ προπόνηση μόνο φίλος της υγείας δεν μπορεί να είναι.

Ωστόσο, ολοένα και περισσότερος κόσμος «πέφτει με τα μούτρα» στην άσκηση, πιστεύοντας ότι έτσι ωφελεί το σώμα και την ψυχή του.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ !!!

Dim.Pap.

Οσφυαλγία

Τι είναι Οσφυαλγία ;
Οσφυαλγία είναι ο πόνος στην περιοχή της οσφύος (χαμηλά στην μέση) αν και πολλές φορές ο πόνος αυτός μπορεί να επεκτείνεται στην περιοχή της λεκάνης και των γλουτών. (Αντίθετα, ισχιαλγία είναι ο πόνος που επεκτείνεται κατά μήκος των ισχίων, από τους γλουτούς και κάτω, έως τα άκρα των δακτύλων).

Η οσφυαλγία είναι μία πολύ συχνή πάθηση, οι στατιστικές έδειξαν ότι πάνω από τους μισούς ενήλικες θα παρουσιάσουν οσφυαλγία σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Αν και φαίνεται ότι είναι ένα παροδικό πρόβλημα που, με την κατάλληλή αγωγή- φροντίδα, περνά γρήγορα, υπάρχουν περιπτώσεις που η οσφυαλγία γίνεται χρόνια, υποτροπιάζει και οδηγεί τον ασθενή σε παρατεταμένα προβλήματα.

Τότε πρέπει ο ασθενής να ζητήσει βοήθεια από έναν ειδικό γιατρό ή χειροπρακτικό για του απαλύνει τον πόνο με την κατάλληλη θεραπεία.

Έχει αποδειχθεί ότι, όταν η περίπτωση της οσφυαλγίας είναι σοβαρή χρειάζεται ειδική θεραπεία και ότι η αντιμετώπισή της δεν γίνεται μόνο με λήψη αντιφλεγμονωδών κ.λ.π. φαρμάκων αλλά και με ειδικές μαλάξεις-τοποθετήσεις από έμπειρο Χειροπρακτικό. Δεν είναι τυχαίο ότι στις προηγμένες χώρες η υπόψη πάθηση αντιμετωπίζεται ως ανωτέρω και ότι στα Πανεπιστήμιά αυτών των χωρών διδάσκεται επίσημα η Χειροπρακτική.

Οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν μια οσφυαλγία είναι πολλές και ποικίλουν από άτομο σε άτομο και είναι ανάλογες με την καθημερινή δραστηριότητα του καθενός μας.

Έχουν καταγραφεί αρκετές περιπτώσεις οξείας οσφυαλγίας κυρίως σε νεαρά άτομα, αυτό μπορεί να οφείλεται σε μια μορφή κάκωσης ή σε μια θλάση μυών της οσφυϊκής μοίρας (περιοχής) που μπορεί να προέρχεται από σήκωμα βάρους από έντονη αθλητική δραστηριότητα ή από μια απλή κίνηση, (άτομα που έχουν καθιστική ζωή είναι ευάλωτα). Στις περιπτώσεις αυτές έχουμε γρήγορα αποτελέσματα και ο πόνος υποχωρεί με ειδική αντιμετώπιση (αγωγή).

Άλλες περιπτώσεις είναι αυτές που μπορεί να έχουμε κάποια μετατόπιση σπονδύλου η οποία προήλθε από κάποιο χτύπημα ή πέσιμο, αυτό προκαλεί στένωση μεταξύ των σπονδύλων και πίεση του μεσοσπονδυλίου δίσκου με αποτέλεσμα να έχουμε έντονο πόνο με μούδιασμα της πληγήσης περιοχής αλλά ακόμη και των κάτω άκρων.

Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που λέμε ότι είναι βαρειάς μορφής, εδώ έχουμε την οσφυαλγία να επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, εβδομάδες ή και μήνες ακόμη, τότε έχουμε μια κακή λειτουργία του μεσοσπονδυλίου δίσκου η οποία μπορεί να είναι φθορά αυτού και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης με χειρουργική επέμβαση. Στις περιπτώσεις αυτές κατατάσσονται τα άτομα που βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία και έχουν επιβαρημένο ιστορικό υγείας.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής πρέπει να ζητήσει την βοήθεια (να κάνει καλή επιλογή) ενός ειδικού Νευροχειρουργού ή Ορθοπεδικού για να έχει την καλύτερη θεραπευτική αντιμετώπιση στην πάθησή του για γρήγορη και ομαλή αποκατάσταση.

Dim.Pap.